اثرات محيط غني شده و اكسي توسين بر نقايص حافظه و يادگيري اجتنابي ناشي از جدايي از مادر در موش هاي صحرايي نوجوان

زمينه و هدف: نتايج مطالعات پيشين نشان مي دهند كه جدايي از مادر (Maternal Separation)در اوايل زندگي ممكن است منجر به نقص هاي شناختي شود. يكي از عوامل تعديل‌ كننده استرس، محيط غني ‌شده است كه فرصت ‌هاي بهتري را براي كاوش ‌كردن در محيط فراهم مي ‌كند. از طرف ديگر، نوروپپتيد اكسي توسين باعث كاهش اثرات استرس بر مغز مي‌ شود. هدف از اين مطالعه، بررسي اثرات محيط غني ‌شده و اكسي توسين داخل بيني بر يادگيري و حافظه اجتنابي در موش‌هاي صحرايي است كه جدايي از مادر را تجربه كرده‌ اند. روش ‌ها: حيوانات در هشت گروه مورد مطالعه قرارگرفتند؛ كنترل، كنترل + محيط غني شده، جدايي از مادر، جدايي از مادر+ محيط غني شده، كنترل + سالين، كنترل + اكسي توسين، جدايي از مادر+ سالين، جدايي از مادر + اكسي توسين. در گروه جدايي از مادر، موش ‌هاي نوزاد از روز 1 تا 21 پس از تولد روزانه به مدت 180 دقيقه جدايي از مادر را تجربه كردند. سپس از روز 22-34 پس از تولد در محيط غني ‌شده قرارگرفتند و/يا اكسي توسين (2 ميكروگرم بر ميكروليتر) را به‌صورت داخل بيني دريافت كردند و در دوره نوجواني مورد سنجش آزمون يادگيري و حافظه اجتنابي به وسيله دستگاه شاتل باكس (Shuttle box) قرارگرفتند. يافته‌ها: موش‌هاي جداشده از مادر تعداد شوك بيشتري در مقايسه با موش هاي كنترل دريافت كردند. هم چنين در گروه جدايي از مادر، تاخير زماني ورود به محفظه تاريك كاهش يافت. محيط غني ‌شده و اكسي توسين هر يك توانستند اين نقص‌ هاي ناشي از جدايي از مادر را بهبود ببخشند. نتيجه ‌گيري: محيط غني ‌شده و اكسي توسين احتمالاً مي توانند بهبوددهنده نقص هاي شناختي ناشي از استرس باشند.