بازنمايي روان‌زخم در داستان كوتاه «منظره‌اي با اتوي چُدني» اثر هاروكي موراكامي

هدف اين مقاله بررسي نحوه‌ي بازنمايي فرايند روان‌زخم و پيامدهاي آن در داستان كوتاه «منظره‌اي با اتوي چُدني» نوشته‌ي هاروكي موراكامي است. از نظر كروت روان‌زخم زماني روي مي‌دهد كه رويداد آسيب‌زا يك لحظه ديرتر و قبل از درك آگاهانه تجربه ‌شود. در حقيقت ذهن آن رويداد را در لحظه تجربه مي‌كند، اما درك نمي‌كند. درك رويداد آسيب‌زا تنها در زمان و مكان ديگر و پس از تحميل‌هاي مكرر و ناخودآگاه خاطره‌ي آن ميسر مي‌گردد. روان‌زخم سازوكار تجربه‌‌ي ذهن را نقض مي‌كند و گويي خويشتنِ فرد را مي‌شكافد و به دو نيم تقسيم مي‌كند: نيمه‌ي قبل از روان‌زخم و نيمه‌ي بعد از آن. واكنش افراد مختلف به روان‌زخم متفاوت است، اما به زعم ژيژك هر نوع رويارويي با رويداد آسيب‌زا به نتيجه‌ي واحدي منجر مي‌گردد كه همانا خلق سوژه‌ي پساترومايي است. سوژه‌ي پساترومايي سوژه‌ي جديدي است كه با گذشته‌ي خود بيگانه است. موراكامي در داستان كوتاه مذكور با استفاده از نمادها و جابه‌جايي زماني و مكاني به بازنمايي مهمترين فرايند روان‌زخم و پيامد فقدان انگيزه براي زندگي مي پردازد.