نقش رهبري راهبردي در نوآوري‌هاي دانشگاهي با ميانجي‌گري ظرفيت و فرهنگ كارآفرينانه (مورد مطالعه: اعضاي هيئت‌ علمي دانشگاه‌ ياسوج)

نوآوري براي بقاي هر سازماني لازم است و در سازمان‌هاي آموزشي نظير دانشگاه‌ها كه محور رشد اقتصادي و اجتماعي در جامعه محسوب مي‌شوند، توجه به نوآوري از اهميت بيشتري برخوردار است. به عبارتي نوآوري دانشگاهي يك منبع مهم براي قدرت نوآوري ملي است. از همين رو، پژوهش حاضر با هدف بررسي نقش سبك رهبري راهبردي با نقش ميانجي ظرفيت و فرهنگ كارآفرينانه در تقويت نوآوري دانشگاهي به روش تحليل مسير انجام ‌شد. به‌منظور آزمون مدل مفهومي پژوهش، نمونه‌اي 120 نفري از اعضاي هيئت ‌علمي دانشگاه ياسوج با استفاده از روش نمونه‌گيري تصادفي طبقه‌اي متناسب با حجم انتخاب شدند و داده‌ها با استفاده از نرم‌افزارهاي Spss 23 و Amos23 تحليل شدند. نتايج نشان داد كه مدل علي مفروض از برازش مناسبي برخوردار بوده و متغيرهاي پيش‌بين درمجموع و به ترتيب 78 و 75 درصد از كل واريانس ظرفيت و فرهنگ كارآفرينانه و نوآوري‌هاي دانشگاهي را تبيين مي‌نمايند. به‌طور دقيق، يافته‌هاي پژوهش نشان داد رهبري راهبردي بر ظرفيت و فرهنگ كارآفرينانه و نوآوري‌هاي دانشگاهي؛ و ظرفيت و فرهنگ كارآفرينانه بر نوآوري‌هاي دانشگاهي تأثير مثبت و معناداري دارند. علاوه بر اين، تأثير غير مستقيم رهبري راهبردي بر نوآوري‌هاي دانشگاهي با نقش ميانجي ظرفيت و فرهنگ كارآفرينانه تائيد گرديد. در نهايت، نتايج تائيد نمود كه جهت ارتقاي نوآوري‌هاي دانشگاهي و متعاقباً كسب مزيت رقابتي، مي‌بايست بستر مناسبي جهت حمايت از رهبري راهبردي و فرهنگ كارآفرينانه فراهم باشد.