پژوهش تطبيقي مدل‌هاي ارزيابي پروژه‌هاي فضايي (مطالعه موردي: ناسا، سازمان فضايي اروپا و روسيه)

جهت دستيابي به مدل بهينه ارزيابي پروژه‌هاي فضايي در كشور، بررسي مدل‌هاي مشابه در ساير سازمان‌هاي معتبر، ضروري به نظر مي‌رسد. هدف اين پژوهش نيز، مطالعه تطبيقي مدل‌هاي ارزيابي در سازمان‌هاي فضايي اروپا، ناسا و روسيه به عنوان سازمان‌هاي معتبر در حوزه فضايي است. با توجه به اينكه ارزيابي پروژه‌هاي فضايي در قالب استانداردهاي مصوب جهاني صورت مي‌گيرد، با مراجعه به جديدترين اسناد و استانداردهاي مرتبط اين سازمان‌ها، مطالب مربوط به مدل‌هاي ارزيابي پروژه جمع‌آوري شده است تا نقاط حساس در ارزيابي يك پروژه فضايي شناسايي شود. سپس، مدل‌هاي ارزيابي اين سازمان‌ها بررسي شده و با يكديگر مقايسه شده تا نقاط ضعف و قوت آن‌ها مشخص شوند. همچنين، با برآيندگيري از مدل‌هاي ارزيابي اين سازمان‌ها و تحليل استانداردهاي مرتبط، مهم‌ترين شاخص‌ها در طراحي يك مدل ارزيابي، تعيين شده‌اند. نتايج نشان مي‌دهد، ارزيابي ريسك فني، ايمني، زمان‌بندي و بودجه مهم‌ترين متغيرهاي ارزيابي پروژه‌هاي فضايي هستند.