تاثير ذهن آگاهي بر جهت گيري اخلاقي حسابرسان شاغل در حرفه حسابرسي

ذهن آگاهي يكي از مهمترين ويژگي هاي شناختي افراد بوده و محرك تصميم گيري ها و قضاوت هاي اخلاقي مي باشد. از اين رو، هدف از اين پژوهش؛ مطالعه ارتباط ميان ذهن آگاهي با جهت گيري اخلاقي با تاكيد بر ايده آل گرايي و نسبي گرايي است. روش پژوهش از لحاظ هدف ، كاربردي و از لحاظ گردآوري داده ها ، توصيفي – همبستگي است. جامعه آماري اين پژوهش حسابرسان شاغل در حرفه حسابرسي است. از اين جامعه آماري ، نمونه اي به تعداد 210 نفر به صورت تصادفي انتخاب شده اند. ابزار مورد استفاده در پژوهش، پرسشنامه استاندارد مي باشد. در پژوهش حاضر داده هاي جمع آوري شده با استفاده از روش همبستگي و با استفاده از رگرسيون چند متغيره مورد تحليل قرار گرفته است. نتايج نشان مي دهد كه ذهن آگاهي با ايده ال گرايي رابطه اي معني دار ندارد. اما ذهن آگاهي رابطه اي منفي و معني دار با نسبي گرايي دارد. به طور كلي شواهد اين تحقيق بيانگر آن است كه ذهن آگاهي به عنوان يك ويژگي روانشناختي موجب كاهش نسبي گرايي اخلاقي در حسابرسان مي شود. به عبارت ديگر، اگر حسابرسان كار خود را با شناخت و توجه و شيوه اي بهتر انجام دهند ، در آن صورت مي توانند رفتار اخلاقي مناسب تري داشته باشند.