بررسي سطح مهارت هاي عملي دانشجويان سال آخر دندانپزشكي در پروتز‌هاي دنداني به روش خودارزيابي

خودارزيابي يكي از روش هاي ارزشيابي مهارت هاي عملي كسب شده توسط دانشجو مي باشد و تكميل كننده ديگر ارزشيابي‌هاي انجام شده توسط سيستم آموزشي است. هدف از مطالعه حاضر، بررسي سطح مهارت هاي عملي دانشجويان سال آخر سه دانشكده دندانپزشكي در پروتز هاي دنداني به روش خودارزيابي بود. روش بررسي: در اين مطالعه توصيفيمقطعي، سطح مهارت هاي عملي 127 نفر از دانشجويان سال آخر سه دانشكده دندانپزشكي شهر هاي يزد، اصفهان و كاشان در سال 1400 توسط پرسش‌نامه محقق ساخته مورد بررسي قرار گرفت. روايي پرسش‌نامه از طريق روايي محتوا و پايايي آن از طريق آزمون آلفاي كرونباخ (0/8 (r= تاييد گرديد. جهت تجزيه و تحليل داده ها از نرم افزارآماري SPSS.version 16 و آزمون هاي آماري تي‌تست، كاي اسكور، آنووا و ناپارامتري در سطح معناداري 0/05 استفاده گرديد. نتايج: ميانگين سني دانشجويان 1/74 ± 25/15 سال بود. نمره مهارت هاي عملي 11/78 ± 115/51 از 175 به‌دست آمد كه در سطح متوسط بود. ميانگين نمره مهارت ‌هاي عملي بر حسب سن، جنس، تاهل، رتبه كنكور، دانشگاه، سهميه ورودي و ميزان اضطراب حين اعمال پروتزي اختلاف معناداري نداشت (0/05 P) اما ميانگين نمره مهارت ‌هاي عملي در پروتز كامل و پارسيل افراد علاقه ‌‌مند به رشته پروتز، به‌طور معناداري بيشتر بود (0/05˂P). نتيجه‌گيري: با توجه به محدوديت هاي مطالعه حاضر، سطح مهارت ‌هاي عملي پروتز دنداني در دانشجويان سال آخر سه دانشكده دندانپزشكي يزد اصفهان و كاشان در سطح متوسط ارزيابي شد؛ بازنگري در شيوه‌ هاي آموزشي مطابق با كوريكولوم در بخش هاي باليني و اجرا روش هاي نوين ارزشيابي مهارت هاي عملي همچون آزمون داپس مي تواند در ارتقا سطح مهارت هاي باليني فراگيران موثر باشد.