ريزپهنه‌بندي زمين لغزش با استفاده از تحليل رابطه‌اي خاكستري فازي ( مطالعه موردي : حوضه آبريز ملاغفار، شمال‌شرق خوزستان)

زمين لغزش از پديده‌هاي طبيعي است كه در تحول و فرسايش اشكال زمين اثري تعيين كننده دارد. اهميت اين پديده بويژه زماني بيشتر مي‌شود كه در محدوده‌هاي سكونتگاهي انسان و يا نزديك به آن، اتفاق بيفتد. در اين پژوهش به مدل‌سازي شدت خطر وقوع زمين لغزش در حوضه آبريز ملاغفار با استفاده از مدل خاكستري فازي پرداخته شده است. مهمترين عوامل در تحليل و بررسي زمين لغزش شيب، جهت شيب، ارتفاع، كاربري زمين، فاصله از شبكه آبراهه‌ها، سنگ‌شناسي، ميزان بارش و پوشش گياهي مي‌باشند كه به عنوان پارامترهاي اصلي و موثر در پهنه‌بندي زمين لغزش حوضه قلمرو پژوهش، مورد واكاوي قرار گرفته‌اند. پس از تهيه لايه داده‌هاي متناسب با اين عوامل و استانداردسازي آنها، از مدل وزن دهي و تحليل رابطه‌ي خاكستري از نرم‌افزار ArcGIS استفاده شد و در نهايت با بكارگيري قواعد زمين آماري، به اعمال وزن‌هاي خروجي براي هر لايه اقدام و نقشه‌هاي مربوطه استخراج گرديد. همچنين پس از هم پوشاني لايه‌ها، نقشه پهنه‌بندي خطر زمين لغزش در 5 طبقه : بسيار زياد، زياد، متوسط،كم و خيلي كم تهيه گرديد. نتايج بدست آمده از مدل وزن‌دهي و تحليل رابطه‌ي خاكستري فازي در منطقه مورد مطالعه بيانگر آن است كه پارامتركاربري اراضي بيشترين (0.7028) و شبكه آبراه‌ها با (0.6892) كم ترين وزن را در مدل‌سازي زمين لغزش حوضه ملاغفار بدست آوردند. همچنين پهنه با خطر زمين لغزش بسيار زياد، مساحتي نزديك به 294703 متر مربع از كل حوضه را در بر مي‌گيرد.