مقايسه تطبيقي كيفيت فضاي شهري در ارتباط با الگوهاي تفكيك اراضي(بررسي موردي: محلات شهرك سبلان فاز2 با الگوي شطرنجي، ملاباشي با الگوي ارگانيك)

ايجاد فضاهاي سكونتي باكيفيت، پيش نياز هر مجتمع زيستي محسوب ميگردد. توسعه هايي كه جهت شكل گيري سكونتگاه ها انجام مي گيرد، زماني مي توانند موفق باشند و به هدف غايي خود كه كيفيت بالاي زندگي است، دست يابند كه از ابتدا طرح درستي برايشان تهيه شده است. اين پژوهش با هدف بررسي ارتباط بين كيفيت فضاي شهري و الگوهاي تفكيك اراضي در شهر اردبيل ارائه شده است. تحقيق حاضر به لحاظ هدف كاربردي و از لحاظ ماهيت توصيفي- تحليلي و براساس مدل يابي معادلات ساختاري است گردآوري داده ها از طريق پرسشنامه با ۶ شاخص(دسترسي فضايي و كالبدي حمل و نقل آسايش رواني ،امنيت لذت از (محله و ۳۵ گويه بر مبناي پاسخهاي ساكنان محله ملاباشي و شهرك سبلان فاز ۲ در شهر اردبيل و با حجم نمونه ۲۴۰ نفر انجام شد اطلاعات جمع آوري شده از طريق نرم افزارهاي SPSS Smart-PLS مورد تجزيه و تحليل قرار گرفتند كيفيت فضاي شهري محله ملاباشي از ديدگاه ساكنان در وضعيت بسيار نامطلوبي قرار دارد و ميزان رضايت شهروندان از وضعيت دسترسي حمل و نقل كالبدي فضايي شهر بسيار پايين ميباشد همچنين بر اساس يافتههاي پژوهش محلات شهرك سبلان فاز ۲ به عنوان الگوي شطرنجي ميتوان نتيجه گرفت كه چون الگوي گسترش اين شهرك از پيش انديشيده بوده يعني به لحاظ كالبدي ،فضايي ،دسترسي حمل و نقل و تمامي امكاناتي كه براي زندگي در يك شهرك لازم است از قبل آماده سازي شده محلات اين شهرك نسبتا به وضعيت محله فوق الذكر در سطح بسيار مطلوبي قرار دارند همچنين براساس نتايج آزمون پيرسون همبستگي مثبت و معناداري بين متغير الگوهاي تفكيك اراضي و كيفيت فضاي شهري وجود دارد در نتيجه الگوي شطرنجي چون از قبل آماده سازي و از پيش انديشيده شده مي باشد مي تواند به عنوان يكي از الگوهاي پيشنهادي براي گسترش شهري باشد در اين راستا براساس نتايج پژوهش با تلفيق ارتباط بين الگوهاي تفكيك اراضي و كيفيت فضاي شهري و همچنين با عدالت فضايي شهر و تفكيك درست اراضي در شهر اردبيل ميتوان سرزندگي و كيفيت محيط محلات شهر را بهبود بخشيد.