مقايسه اثربخشي تمرينات يكپارچگي حسي با و بدون ربات ياري‌رسان بر تعاملات اجتماعي كودكان طيف اوتيسم

اهداف اختلال طيف اوتيسم، نوعي از اختلالات رشدي است و ضعف در تعاملات اجتماعي و اختلالات حسي از مشكلات كودكان مبتلا به اين اختلال است. اين كودكان در تعاملات اجتماعي با كودكان ديگر و درمانگرانشان ضعف دارند، شايد بتوان از ربات‌ها به‌عنوان دوست يا كمك‌درمانگر جهت آموزش مهارت‌هاي مختلف اجتماعي و شناختي استفاده كرد. هدف پژوهش حاضر مقايسه اثربخشي تمرينات يكپارچگي حسي با و بدون ربات ياري‌رسان بر تعاملات اجتماعي كودكان طيف اوتيسم بود.مواد و روش‌ها روش اين پژوهش نيمه‌آزمايشي با طرح پيش‌آزمون، پس‌آزمون و پيگيري با گروه كنترل بود. از جامعه آماري تمام كودكان 7 تا 9ساله مدارس اوتيسم شهر تهران، 45 كودك اوتيسم با احتمال متوسط به‌صورت در دسترس انتخاب و در دو گروه آزمايش و يك گروه كنترل به‌صورت تصادفي جايگزين شدند. گردآوري داده‌ها با قسمت تعاملات اجتماعي ويرايش دوم آزمون تشخيص اوتيسم گليام انجام شد. هر دو گروه آزمايش 15 جلسه از شيوه يكپارچگي حسي بهره بردند، اما با يك گروه 15 جلسه با ربات نيز كار شد. پس از 2 ماه و اجراي آزمون پيگيري، داده‌ها با استفاده از آزمون تحليل واريانس مختلط ساده و با نرم‌افزار SPSS نسخه 22 در سطح معني‌داري 0/05 تحليل شدند.يافته‌ها نتايج نشان داد ميزان تغييرات اختلال در تعاملات اجتماعي در 3 گروه يكسان نبوده و در موقعيت آزمايش، ميانگين نمرات گروه تمرينات يكپارچگي حسي با ربات ياري‌رسان، بيشتر از تمرينات يكپارچگي حسي بدون ربات ياري‌رسان و گروه كنترل، كاهش و تغيير داشته است (P 0.05).نتيجه‌گيري مي‌توان چنين نتيجه گرفت كه تلفيق دو شيوه درماني يكپارچگي حسي و درمان با ربات، بيشتر از شيوه يكپارچگي حسي به‌تنهايي موجب بهبود تعاملات اجتماعي كودكان طيف اوتيسم مي‌شود.