اولويت‏بندي ريسك‌هاي ساخت سكوهاي نفتي با استفاده از روش تصميم‏گيري TOPSIS فازي: مطالعه موردي، سكوي نفتي P4

زمينه و هدف: پروژه‏هاي سازه‏هاي دريايي، به ويژه ساخت سكوهاي نفتي، بدليل وجود عواملي همچون گستردگي منابع و عدم قطعيت‏هاي فراوان‏، با ريسك‏ها و مخاطرات متعددي در مراحل مختلف طراحي، ساخت، نصب و بهره‏برداري مواجه هستند. شناسايي و ارزيابي اين ريسك‏ها به عنوان يكي از مهمترين اقدامات در فرآيند مديريت ريسك، نقش بسيار مهمي در برنامه‏ريزي بهتر اين پروژه‏ها توسط مديران خواهد داشت. روش بررسي: در اين پژوهش جهت مديريت ريسك پروژه سكوهاي نفتي، ابتدا تمامي ريسك‏هاي محتمل در حوزه‏هاي مهندسي، اجرايي، محيط زيست و پدافند غير عامل به صورت كتابخانه‏اي شناسايي و از بين آن‏ها تعداد 26ريسك طبق نظر كارشناسان به عنوان ريسك‏هاي مهم و موثر بر پروژه مورد مطالعه شناسايي گرديد. در نهايت، جهت ارزيابي و اولويت‏بندي ريسك‏ها، از مدل‌هاي تصميم‌گيري چند معياره در محيط رياضيات فازي استفاده شد. يافته‌ها: در همين راستا، به دنبال تنظيم پرسشنامه، جهت آزمون فرضيه‏هاي تحقيق و با تكيه بر نظرات كارشناسان، ريسك‏هاي شناسايي شده با استفاده از مدل TOPSIS در محيط فازي رتبه‌بندي گرديد.بحث و نتيجه‌گيري: بررسي رتبه‌‌هاي حاصل، نشان مي‏دهد كه گزينه طراحي نادرست به علت نقص در مطالعات ژئوتكنيك در حوزه مهندسي، گزينه توقف عمليات اجرايي ناشي از عدم تامين مصالح و تجهيزات لازم به علت تحريم در حوزه اجرايي، گزينه آتش‏سوزي و انفجار در حوزه پدافند غيرعامل و گزينه آلودگي آب دريا در حوزه محيط زيست به عنوان مهمترين ريسك‏هاي اثرگذار در هر يك از چهار حوزه بر پروژه مورد مطالعه به شمار مي‏روند.