زمين‌ شناسي، سنگ‌ نگاري، زمين‌‌ شيمي و پتروژنز واحدهاي نيمه عميق با تركيب حدواسط محدوده جنوب زاهدان، استان سيستان و بلوچستان، ايران

محدوده مورد بررسي در 12 كيلومتري جنوب شهر زاهدان، استان سيستان و بلوچستان واقع‌شده است. واحدهاي سنگي رخنمون‌يافته در اين منطقه، شامل مجموعه‌اي از واحدهاي رخساره فليش كمي دگرگون‌شده با سن ائوسن، سنگ‌هاي نيمه عميق و دايك‌هاي بازيك تا حدواسط با سن احتمالاً اليگوسن- ميوسن است. سنگ‌هاي نيمه عميق به شكل استوك و گنبد در واحد فليشي نفوذ كرده و خود در مراحل بعدي توسط دايك‌هاي حد واسط قطع شده‌اند.توده ­هاي نيمه عميق منطقه داراي دو تركيب اصلي ديوريت- مونزوديوريت و كوارتزديوريت- كوارتزمونزوديوريت با بافت پورفيري هستند. واحدهاي نيمه عميق اين منطقه در محدوده متاآلومين تا كمي پرآلومين و نوع I  قرار مي‌گيرند. اين امر با شواهدي همچون حضور گسترده هورنبلند، آپاتيت و اسفن در واحدهاي نيمه عميق مورد بررسي كه بيانگر شرايط اكسيدي و فوگاسيته بالاي اكسيژن براي اين سنگ‌ها در زمان تشكيل است، مطابقت دارد. نمودارهاي عنكبوتي رسم‌شده براي عناصر كمياب و نادر خاكي، منشأ واحد و نقش تبلور تفريقي را در تشكيل اين سنگ‌ها نشان مي‌دهد. بر اساس نمودار عنكبوتي عناصر نادر خاكي، توده‌هاي نيمه عميق مورد بررسي از عناصر LREE نسبت به HREE غني‌شدگي نشان مي‌دهند كه اين موضوع از ويژگي‌هاي بارز سنگ‌هاي كالك‌آلكالن مناطق فرورانش حاشيه قاره است. اين سنگ‌ها در نمودارهاي محيط تكتونوماگمايي در محدوده آداكيتي و در رده سنگ‌هاي شوشونيتي و كالك‌آلكالن پتاسيم بالا، مربوط به محيط‌هاي فرورانش قرار مي‌گيرند.