تاثير فعاليت ورزشي بر زنجيره سنگين ميوزين

عضله اسكلتي بافت هتروژنيك متشكل از انواع فيبر تند و كند ميباشد. يكي از ويژگي‌هاي عضلات اسكلتي، ساختار سازمان يافته فيبرهاي آن است كه انواع قابليت‌هاي عملكردي را براي اين بافت به ارمغان مي‌آورد. همچنين فيبرهاي عضلاني قادر به تنظيم خواص فنوتيپي خود در پاسخ به نيازهاي عملكردي متفاوت هستند. انواع فيبرهاي عضلاني را مي‌توان با توجه به تفاوت در خواص ساختاري و عملكردي آن‌ها مشخص كرد. تفاوت بين فيبرهاي عضلاني به تارچه هاي انقباضي اكتين و ميوزين مربوط مي‌شود. اكتين در بسياري از فرآيندهاي سلولي از جمله انقباض عضلاني شركت مي‌كند. ميوزين، نوعي موتور مولكولي است و انرژي شيميايي آزاد شده از ATP را به انرژي مكانيكي تبديل مي‌كند. اين توليد انرژي از طريق آنزيم هيدروليز كننده ATP موجود در زنجيره سنگين ميوزين رخ مي‌دهد. ايزوفرم زنجيره سنگين ميوزيني، حداكثر سرعت و نيروي كوتاه شدگي را تعيين مي‌كند. تفاوت‌ انرژي لازم جهت توليد نيرو و تفاوت در پتانسيل فسفوريلاسيون ATP در انواع مختلف تارهاي سريع و كند مي‌تواند در تغيير ايزوفرم‌هاي MHC موثر باشد. به نظر مي‌رسد فعاليت ورزشي از طريق مكانيزم‌هايي مي‌تواند موجب تغيير در ايزوفرم‌هاي MHC و به دنبال آن تغيير در فنوتيپ تار عضلاني گردد. در اين مطالعه به بررسي اثر ورزش بر ايزوفرم‌هاي MHC مي‌پردازيم.