اهميت استراتژيك قندهار و تأثير آن بر روابط صفويان با گوركانيان هند (دوره سلطنت شاه‌ عباس اول)

مقارن با شكل‌گيري حكومت صفويه در ايران، سلسله گوركانيان در هند تأسيس شد. شاهان اين دو سلسله به تأسي از نياكانشان، سعي در استمرار روابط حسنه و غيرخصمانه داشتند؛ اما مسئله قندهار همواره بر اين روابط دوستانه تأثيرگذار بود. اداره اين منطقه، به جنگ يا با سياست، به‌طور متناوب در اختيار ايران و هند قرار داشت و جايگاه قندهار براي شاه ‌عباس صفوي نيز از اهميت ويژه اي برخوردار بود، تا‌ جايي ‌كه پس از تثبيت قدرت و بيرون‌راندن مهاجمان خارجي، بازپس‌گيري آن اولويت اصلي شاه بود و سرانجام با حمله اي نظامي، آن شهر را پس از سي سال، بار ديگر تحت حاكميت ايران بازگرداند. نظر به جايگاه اساسي قندهار در روابط ايران و هند، بررسي دلايل اهميت اين منطقه و چگونگي روند بازپس گيري آن توسط شاه ‌عباس اول، موضوع اصلي پژوهش حاضر است. نگارندگان با روش توصيفي تحليلي و با استفاده از منابع كتابخانه‌اي به اين نتيجه دست يافتند كه موقعيت سرزميني قندهار و اهميت نظامي و اقتصادي آن موجب گرديد كه حاكمان صفوي و گوركاني، نگاهي راهبردي به اين منطقه داشته باشند. شاه‌ عباس در ابتدا با تلاش ديپلماتيك، سعي در بازپس گيري اين شهر داشت؛ اما پس از موفق‌نشدن در اين رويه، از طريق حمله نظامي، دوباره آن را به تصرف حكومت صفوي درآورد.