كاربرد رگرسيون فازي براي بررسي عوامل مؤثر بر رشد اقتصادي ايران با تأكيد بر سرمايه‌گذاري مستقيم خارجي و بخش بانكي

يكي از مهم‌ترين اهداف كشورها دست‌يابي به رشد اقتصادي است. براي رسيدن به اين هدف، شناخت عوامل تأثيرگذار بر رشد اقتصادي ضروري است. هدف از انجام اين مطالعه استفاده از مدل رگرسيون فازي با ضرايب متقارن و نامتقارن براي بررسي عوامل مؤثر بر رشد اقتصادي ايران، با تأكيد بر سرمايه گذاري مستقيم خارجي و بخش بانكي در ايران براي دوره زماني 1396- 1376 است. نتايج مدل رگرسيون فازي با ضرايب متقارن بيانگر آن است كه افزايش توسعه مالي، بي ثباتي رشد اقتصادي را با توجه به بانك محور بودن بخش مالي در اقتصاد ايران كاهش مي دهد. نتايج مدل رگرسيون فازي با ضرايب نامتقارن نشان مي‌دهند كه عوامل مورد بررسي، تأثير ثابتي بر رشد اقتصادي دارند، كه نشان مي‌دهد، سياست‌گذاران قبل از اقدام به هرگونه ارتباط با كشوهاي خارجي بايد به تأمين زيرساخت هاي لازم و توسعه منابع براي افزايش توان رقابتي كشور و جذب سرريزهاي احتمالي سرمايه‌گذاري مستقيم خارجي بپردازند. با توجه به اهميت تأثير شاخص توسعه مالي بر رشد اقتصادي، مي‌توان بيان كرد كه گسترش سيستم هاي مالي از پيش شرط ‌هاي لازم جهت اثرگذاري مثبت جريان هاي ورودي سرمايه بر رشد اقتصادي مي باشد.