پيش بيني رفتار جستجوي شغل بر اساس ويژگي هاي شخصيتي با نقش تعديل گري خودارزشيابي هاي محوري

هدف: پژوهش حاضر با هدف پيش‌ بيني رفتار جستجوي شغل بر اساس ويژگي هاي شخصيتي با نقش تعديل گري خودارزشيابي‌ هاي محوري انجام شد. روش: روش پژوهش از لحاظ هدف كاربردي و از لحاظ شيوه گردآوري داده‌ ها همبستگي است. جامعه آماري متقاضيان شغلي بودند كه در سال 1397 به موسسات مشاورۀ شغلي و كاريابي غيردولتي شهر تهران مراجعه كردند. حجم نمونه با روش نمونه‌گيري در دسترس تعداد 206 متقاضي شغل انتخاب شد. داده‌هاي پژوهش از طريق پرسشنامۀ رفتار جستجوي شغل بلو (1994)، پرسشنامۀ ويژگي‌هاي شخصيتي (NEO) و پرسشنامۀ خودارزشيابي‌هاي محوري جاج و همكاران (2003) جمع آوري شدند و تحليل داد‌ه ها از طريق آزمون ضريب همبستگي و رگرسيون با استفاده از نرم‌افزار SPSS انجام شد. يافته‌ها: نتايج نشان داد مدل پيش بيني رفتار جستجوي شغل بر اساس ويژگي‌هاي شخصيتي با نقش تعديل گري خودارزشيابي‌هاي محوري از برازش قابل قبولي برخوردار است. نتايج: نتايج حاكي از آن است كه مي‌توان از طريق ويژگي‌هاي شخصيتي ميزان رفتار جستجوي را پيش‌بيني كرد. بنابراين بايد مولفه‌هاي ويژگي‌هاي شخصيتي به عنوان عوامل مهم در پيش‌بيني رفتار جستجوي شغل در نظر گرفته شوند. همچنين خودارزشيابي‌هاي محوري نقش تعديل‌گري را در پيش‌بيني رفتار جستجوي شغل بر اساس ويژگي‌هاي شخصيتي ايفا مي‌كند.