تأثير هم‌زمان تمرينات مقاومتي و تزريق سلول‌هاي بنيادي برسطوح گلوكز خون و بيان پروتيين STZ از شاخص‌هاي آپوپتوز عضله‌ي اسكلتي در رت‌هاي نر ديابتي القاء شده با Bcl2 و Bax

مقدمه: ديابت نوع يك اختلالي است كه بر اثر تخريب خود ايمني سلول‌هاي مولد انسولين پانكراس به‌وجود مي‌آيد. پروتئين‌هاي Bax و Bcl2 نقش مهمي در ايجاد فرايند آپوپتوز دارد. روش‌ها: در پژوهش حاضر تعداد 30 سر رت نر نژاد ويستار از ميان رت‌هاي موجود (500 رت) در آزمايشگاه با وزن تقريبي 20± 200 به‌طور تصادفي انتخاب شدند. آزمودني‌ها پس از 2 هفته آشنايي با محيط به 5 گروه 6 تايي شامل (ديابت + تزريق، تمرين مقاومتي) و (ديابت + تمرين مقاومتي) و (ديابت +تزريق) و (ديابتي كنترل به جهت كنترل گذرزمان) و (ديابتي سالم) در شرايط يكسان آزمايشگاهي تقسيم شدند و توسـط تزريق درون صفاقي استرپتوزوتوسين (stz) (mg/kg 60) به ديابت نوع يك مبتلا شدند. موش‌هاي صحرايي گروه ديابتي و گروه ديابت + تزريق سلول‌هاي بنيادي به‌مدت 5 هفته در مجموع 17 جلسه‌ي تمرين مقاومتي داشتند. تحقيق حاضر از نوع بنيادي و به روش تجربي انجام شد. ۴۸ ساعت پس از آخرين جلسه‌ي تمرين سطح گلوكز خون و ميزان بيان پروتيين Bax و Bcl2 در بافت عضله‌ي به روش الايزا اندازه‌گيري شد. يافته‌ها: نتايج تحقيق حاضر نشان داد كه بين ميانگين Bax و Bcl2 گروه تمرين مقاومتي با تزريق هم‌زمان سلول‌هاي بنيادي و گروه تمرين تفاوت معني‌داري مشاهده نشد. نتيجه‌گيري: نتايج تحقيق حاضر نشان داد كه اجراي 17 جلسه‌ي تمرين مقاومتي به تنهايي و به همراه تزريق سلول‌هاي بنيادي بر ميزان بيان پروتيين Bax و  Bcl2 مؤثر بود، اما تمرين به تنهايي و تمرين به همراه سلول‌هاي بنيادي تأثير معني‌داري بر بيان فاكتورهاي نامبرده نداشت.