تحليل ماهيت تعامل كودكان 9 تا 11 ساله با گوشي هوشمند: يك مطالعه كيفي

همه‌گيري كوويد 19 و ضرورت آموزش مجازي موجب رواج بيشتر استفادۀ كودكان از گوشي‌هاي هوشمند شده است. استفادۀ روزافزون كودكان از گوشي هوشمند، نداشتن شناخت صحيح از چگونگي و ماهيت اين رابطه و ارائۀ تبليغات غيرتخصصي به والدين درخصوص مضربودن استفاده از گوشي هوشمند، استفادۀ كودكان از اين وسيله را به موضوعي بغرنج تبديل كرده است. اين مطالعه با هدف درك ماهيت تعامل كودك با گوشي هوشمند با وساطت سبك والدگري انجام شد. براي اين منظور، با انتخاب رويكرد كيفي، داده‌ها با استفاده از روش مصاحبۀ نيمه‌ساختاريافته گردآوري شدند. سپس با رويكرد تحليل مضمون نظريه‌محور براساس چارچوب نظري كنشگرشبكه تحليل شدند. اجزاي بررسي‌شده در اين مطالعه شامل كودك، گوشي هوشمند و سبك والدگري هستند. يافته‌ها نشان داد تعامل كودك با گوشي هوشمند، شبكه محوريت دارد. تعامل كودكان با گوشي هوشمند، ماهيت سيال و پيش‌بيني‌ناپذير دارد. ارتباطات پي‌درپي اجزا در شبكه، هويت‌هاي متغيري به كودك مي‌بخشد. از اين‌رو سبك والدگري، كنترلي و سختگيرانه كارايي ندارد. كودك نيازمند امكان بروز كنش مستقلانه و سبك والدگري انعطاف‌پذير، واجد كارايي بيشتري است.