الگويي براي مديريت ريسك‌هاي بخش تداركات پروژه‌هاي بين‌المللي شركت‌هاي ايراني (پروژه‌هاي موردي سيمان سوريه و سيمان ونزوئلا)

وجود محدوديت در بازارهاي داخلي و فرصت‌هاي بالقوه در بازارهاي بين‌المللي، باعث شده است كه شركت‌هاي ايراني، درصدد جذب اين فرصت‌ها باشند. علي‌رغم جذابيت اوليه، پروژه‌هاي برون‌‌مرزي شامل سطوح بالايي از چالش‌ها و ريسك‌ها مي‌باشند كه تكميل موفق اين پروژه‌ها را براي پيمانكاران دشوار مي‌سازد. از طرفي مي‌توان با استفاده از ابزارهاي مديريت ريسك پروژه و با ارزيابي و برنامه‌ريزي مناسب و به ‌موقع، زيآن‌هاي مالي، زماني و فني را كـاهش داده و سـودآوري را در پروژه‌ها افزايش داد. از طرفي بيشتر مشكلات شركت‌هاي ايراني در اجراي پروژه‌هاي برون‌مرزي، مشابه بوده و مي‌توان فهرستي از اين چالش‌ها و ريسك‌هاي محتمـل در اين نوع پروژه‌ها را با استفاده از تجارب پروژه‌هاي پيشين و نظرات متخصصين به دست آورد. از همين رو از آنجا كه مديريت تداركات يكي از چالش برانگيزترين بخش هاي پروژه هاي بين‌المللي است، در اين پژوهش ابتدا با جمع‌آوري نقطه نظرات متخصصين و بررسي دو نمونه ي موردي، با استفاده از قواعد دلفي، سعي بر شناسايي عوامل تأثيرگذار در پروژه‌هاي برون‌مرزي شد. سپس ريسك ها بر اساس نوع اثرگذاري آن‌ها بر حوزه تداركات و بر اساس فازهاي پروژه اولويت بندي و دسته‌بندي شدند؛ در ادامه نيز به مهم‌ترين ريسك ها پاسخ داده شد و در نهايت الگويي جهت پياده سازي مديريت ريسك براي بخش تداركات پروژهاي بين المللي پيشنهاد داده شد. نتايج بيانگر اين است كه، ريسك هاي مالي بيشترين فراواني ريسك را به خود اختصاص داده و ريسك هاي موجود در فاز اجرا، بيشترين فراواني را نسبت به ريسك فازهاي ديگر پروژه داشته است. همچنين ريسك هاي مستقيم بيشترين تاثير را در تداركات پروژه هاي بين المللي دارند.