بررسي عوامل موثر بر پاسخ به درمان در بيماران مبتلا به ITP بستري شده در بيمارستان حضرت معصومه

زمينه و هدف: پورپوراي ترومبوسايتوپنيك ايديوپاتيك (اتوايميون)، شايعترين علت شروع حاد ترومبوسايتوپني در كودكي كه از جهات ديگر سالم است. اين مطالعه با هدف بررسي عوامل موثر بر پاسخ به درمان در كودكان بستري انجام شد.روش بررسي: اين مطالعه گذشته‌نگر با بررسي پرونده بيماران بستري به‌علت ITP در بيمارستان حضرت معصومه (س) از فروردين 1388 تا تا اسفند 1397 انجام شد. معيارهاي سن، جنس، علايم باليني بدو ورود، پلاكت اوليه و نيز روزهاي 3، 5، 14 و 180 از پرونده بيماران استخراج شد. نوع پروتكل درماني، نياز به تكرار درمان، عود بيماري و عوارض عمده درمان از پرونده ي بيماران استخراج و در نهايت داده‌ها با SPSS software, version 22 (IBM SPSS, Armonk, NY, USA) مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت.يافته‌ها: از 229 بيمار مبتلا به ITP، %51/1 پسر و 48/9% دختر و ميانگين سني 3/4±3/7 بود. 3% افراد نياز به تكرار درمان داشته و عود 15/2% بود. پاسخ به درمان در روزهاي مختلف بدون ارتباط با سن و جنس و پلاكت اوليه (به‌جز يك مورد استثنا) بوده است (0/05 P). در ارتباط با علايم باليني، پاسخ به درمان در روزهاي سه و پنج مرتبط با علايم باليني بدو مراجعه و در روزهاي 14 و 180 بدون ارتباط با آن بوده است. پاسخ به درمان در روزهاي سه و پنج در پروتكل‌هاي درماني مختلف ارتباط معنادار داشته اما در روزهاي 14 و 180 تفاوت قابل‌توجهي وجود نداشت (0/05 P).نتيجه‌گيري: بهترين پاسخ در گروه درمان تركيبي با متيل پردنيزولون و IVIg بوده و كمترين پاسخ به درمان در گيرندگان متيل پردنيزولون به تنهايي مشاهده شد.