ارزيابي ريسك بهداشتي فلزات سنگين در آب مصرفي توسط خانواده‌هاي ساكن در برخي روستاهاي مازندران

زمينه و هدف: در برخي روستاهاي استان مازندران امكان آلودگي آب آشاميدني به انواع آلاينده‌ها بخصوص فلزات سنگين به دليل عمق كم منابع تامين آب آشاميدني و نزديكي اين منابع به زمين‌هاي كشاورزي وجود دارد. بنابراين، اهداف اين مطالعه سنجش سطح آلودگي آب مصرفي در برخي روستاهاي استان مازندران به فلزات سنگين و ارزيابي ريسك‌هاي بهداشتي منتسب به آن بودند. روش بررسي: محتواي فلزات آب آشاميدني در 30 روستاي با منبع آب مجزا در استان مازندران سنجش گرديد. با توجه به غلظت و سميت فلزات و مسير مواجهه از طريق آشاميدن آب، ريسك‌هاي سرطانزايي و غيرسرطانزايي با استفاده از روش مبتني بر شبيه سازي مونت كارلو ارزيابي شدند. يافته‌ها: مقادير غلظت آرسنيك، كادميوم، كروم، نيكل و سرب در آب به ترتيب برابر µg/L 4/26-1/0 ،µg/L  0/05 ، µg/L 3/74-0/15 ، µg/L 10/89-0/3 و µg/L 4/68-0/8 بودند. مقادير شاخص خطر (HI) براي ريسك غيرسرطانزايي در اثر مواجهه با فلزات از طريق آشاميدن آب در گروه‌هاي سني مختلف در رنج 10⁻⁴×3/04 تا 10⁻⁸×9/94 بودند. مقادير ريسك سرطانزايي تجمعي مازاد در طول عمر (ELCRT) براي آرسنيك و كروم به ترتيب برابر 10⁻⁸×9/72 و 10⁻⁸×6/13 بودند. نتيجه‌گيري: نتايج مطالعه نشان داد كه خوشبختانه غلظت فلزات در آب آشاميدني منطقه مورد مطالعه بسيار كمتر از استانداردهاي ملي بود و ريسك بهداشتي ناشي از آنها ناچيز بود. بنابراين، آب آشاميدني در روستاهاي مورد مطالعه از نقطه نظر آلودگي به فلزات كيفيت قابل قبولي دارد. با اين حال، به دليل وجود شاليزارهاي برنج در برخي روستاهاي استان مازندران، پايش مستمر سطح آلودگي منابع آب آشاميدني در اين مناطق ضرورت دارد.