كارآزمايي باليني در زوجين آشفته: مقايسه اثربخشي درمان دلبستگي _ روايتي و فراتشخيصي يكپارچه بر حس انسجام

درمان دلبستگي _ روايتي و فراتشخيصي يكپارچه، از جمله درمان‌هاي يكپارچه‌نگر هستند كه به مؤلفه‌هاي روان‌شناختي، هيجاني و ارتباطي به منظور هدف قرار دادن عوامل مؤثر بر آشفتگي در روابط زوجين توجه دارند. پژوهش حاضر با هدف مقايسه اثربخشي درمان دلبستگي _ روايتي و فراتشخيصي يكپارچه بر حس انسجام زوجين انجام شد. جامعه آماري، شامل زوج‌هاي مراجعه‌كننده به مركز مشاوره آموزش و پرورش شهر خرم‌آباد بود كه با روش نمونه گيري غيرتصادفي در دسترس، 6 زوج (12 تن) كه با توجه به نمره پرسشنامه آشفتگي زناشويي اشنايدر (1997)، جزو زوج‌هاي آشفته در روابط قرار مي‌گرفتند انتخاب شدند و در هر گروه 3 زوج قرار گرفت. طرح پژوهش، طرح آزمايشي تك آزمودني از نوع خط پايه چندگانه ناهمزمان بود. پروتكل درماني دلبستگي _ روايتي و فراتشخيصي در دو تا چهار مرحله خط پايه و به ترتيب 14 و 12 جلسه مداخله ي 60 و 90 دقيقه‌اي و پيگيري دوماهه اجرا گرديد. آزمودني‌ها به پرسشنامه حس انسجام آنتونووسكي (1987) پاسخ دادند. داده‌ها به روش ترسيم ديداري، شاخص تغيير پايا و فرمول درصد بهبودي تحليل شدند. در گروه دلبستگي _ روايتي، طراز بهبودي براي حس انسجام در مرحله پس از درمان و پيگيري، به ترتيب 44/36 و48/20 درصد بود و در گروه فراتشخيصي يكپارچه در مرحله پس از درمان و پيگيري، 54/87 و 61/62درصد بود. نتايج حاكي از اين است كه رويكرد فراتشخيصي يكپارچه و رويكرد دلبستگي _ روايتي، بر افزايش حس انسجام زوج‌هاي آشفته اثربخش بودند و رويكرد فراتشخيصي يكپارچه با تفاوت معناداري اثربخش‌تر از  رويكرد  دلبستگي _ روايتي بر حس انسجام زوج‌هاي آشفته است و اين نتايج در بررسي‌هاي پيگيري نيز ادامه داشت.