اولويت‌بندي حوزه‌هاي كاربردي به‌منظور جاري‌سازي فناوري هوش ‌مصنوعي با روش تحليل مضمون و كپراس

امروزه فناوري‌هاي نوظهور، يكي از دغدغه‌هاي اصلي جامعه شده است. حكومت‌ها و جوامع به‌خوبي دريافته‌اند كه آيندۀ اقتصادي‌شان و البته بقا در دنياي پر از تغيير امروزي، با فناوري‌هاي نوين به‌ويژه فناوري هوش ‌مصنوعي گره خورده است. فناوري هوش ‌مصنوعي كه به‌دنبال بهره‌برداري از هوش انساني براي تجزيه و تحليل مسائل مختلف و تقليد از مغز انسان و تصميم‌گيري همانند انسان در شرايط و موقعيت‌هاي مختلف است، در زمرۀ مقولاتي قرار گرفته است كه به‌شدت مطمح نظر مديران، كارورزان و سياست‌گذاران است. هدف از اين مقاله نيز كمك به افراد مذكور در جهت اولويت‌بندي پياده‌سازي فناوري هوش‌ مصنوعي در حوزه‌هاي كاربردي، مانند حمل‌ونقل، بهداشت و سلامت، امنيت، آموزش و پژوهش است. جامعۀ آماري اين پژوهش، كارشناسان، استادان و مديران مديريت صنعتي، فناوري اطلاعات و نيز متخصصان عرصۀ سياست‌گذاري در حوزۀ فناوري‌هاي نوظهورند. در اين پژوهش، پس از تتبع نسبتاً كامل در پژوهش‌هاي حوزۀ هوش ‌مصنوعي، معيارهاي اولويت‌بندي فناوري‌هاي نوظهور به روش فريدمن احصا و وزن‌دهي شد؛ پس از آن نيز حوزه‌هاي كاربردي به روش تحليل مضمون شناسايي و در فرجام به كمك تكنيك تصميم‌گيري چندمعيارۀ COPRAS حوزه‌هاي كاربردي هوش‌ مصنوعي رتبه‌بندي شد. با توجه به رتبه‌بندي صورت‌گرفته، سه حوزۀ اقتصاد، حمل‌ونقل و حكمراني به ترتيب، اولويت بالاتري را براي كاربست فناوري هوش ‌مصنوعي به خود اختصاص دادند؛ بنابراين نوآوري اصلي اين مقاله، ارائۀ يك اولويت‌بندي اتكاشدني از حوزه‌هاي كاربردي، با استفاده از معيارهاي علمي و مناسب است.