ارائه مدل بهبود عملكرد صادراتي شركت‏هاي صنايع غذايي در استان كرمانشاه با محوريت استراتژي لجستيك

باوجود افزايش شمار شركت‏هاي صادرات صنايع غذايي در استان كرمانشاه ايران، نيازمندي‌هاي اساسي اين شركت‏ها به‌طور كامل مورد توجه قرار نگرفته و دست‌اندركاران فضاي كسب‌وكار پرريسكي را شاهد هستند. در اين راستا ضرورت ارائه مدلي براي بهبود عملكرد صادراتي شركت‌ها با تأكيد بر نقش جهت‏گيري استراتژيك لجستيك احساس مي‏شود. در اين پژوهش با استفاده از از نظريه داده بنيان، رفتار استراتژيك لجستيك شركت‏هاي صادركننده مواد غذايي استان كرمانشاه مطالعه شده است. جامعه آماري تحقيق شامل خبرگان و مديران ارشد شركت‌هاي صادركننده مواد غذايي استان است. براي نمونه‌گيري از روش نمونه‏گيري هدفمند و تكنيك گلوله برفي استفاده شده است. داده‌ها از طريق مصاحبه نيمه‌ساختاريافته عميق گردآوري شده‌اند و مصاحبه‌ها تا رسيدن به اشباع نظري ادامه يافته‌اند. براي تجزيه‌وتحليل داده‌ها، با انجام كدگذاري باز تعداد 76 مفهوم استخراج شده است. در مرحله كدگذاري محوري، اين مفاهيم در قالب 16 مقوله دسته‌بندي شده‌اند. در انتها، بر اساس مدل پاراديمي نظريه داده‌بنيان، مقوله‌ها در قالب 6 بعد عوامل علي (چالش‌هاي عمومي صادراتي، كيفيت لجستيك براي كالاهاي صادراتي و عملكرد توسعه‌اي شركت‌ها)، پديده محوري (توانمندي‌هاي استان در زمينه صادرات مواد غذايي)، عوامل مداخله‌گر (هزينه‌هاي ارتقاء لجستيك كالاهاي صادراتي، سبك مديريت در شركت‌هاي صادراتي، ويژگي‌هاي ساختاري شركت‌ها و منابع انساني‌)، شرايط زمينه‌اي (نقش حاكميت و ارتباطات و بازاريابي)، استراتژي‌ها (استراتژي‌هاي زيرساختي، استراتژي‌هاي حمايتي، استراتژي‌هاي تحول ديجيتال و استراتژي‌هاي عملياتي) و پيامدها (نتايج مطلوب مستقيم و نتايج مطلوب غيرمستقيم) دسته‌بندي شده‌اند. .