تهيه‌ توابع شكنندگي فروريزش سازه مبتني بر مودهاي مختلف خرابي به روش تحليل درخت خطا

ارزيابي ريسك لرزه اي سازه ها، ابزاري مهم و كاربردي براي بررسي ايمني لرزه اي، تحليل پيامدهاي محتمل زلزله، برنامه ريزي مقاوم سازي و مديريت بحران پس از زلزله است. اين ارزيابي از بخش هاي مختلفي از تحليل خطر زلزله، تعيين دارايي در ريسك، تحليل آسيب پذيري و ريسك تشكيل شده است. يكي از مهم‌ترين بخش هاي اين فرآيند، تعيين توابع شكنندگي مي باشد. روش هاي مختلفي براي اين منظور به‌كار گرفته شده است. در اغلب اين روش ها يك حالت حدي كلي نظير حداكثر تغييرمكان نسبي طبقات به‌عنوان مود خرابي در نظر گرفته شده است درحالي‌كه در ساختمان هاي قديمي تر معمولاً مودهاي خرابي بيشتري نظير مود برشي اعضا حاكم است. در اين مقاله چارچوبي جهت تعيين توابع شكنندگي فروريزش سازه بر اساس مودهاي مختلف خرابي اعضا با استفاده از تحليل درخت خطا ارائه و سپس بر روي يك قاب ساختماني بتن مسلح اعمال و در نهايت نتايج آن با روش مرسوم مقايسه شده است. نتايج بيانگر برآورد بسيار كمتر ميانه ظرفيت تابع شكنندگي به دليل ضعف برشي قاب هاي قديمي در روش ارائه شده نسبت به روش مرسوم است. منحني شكنندگي مستخرج از روش مرسوم تطابق بسيار خوبي با مود خرابي ايجاد طبقه ضعيف در طبقه اول قاب دارد به‌گونه‌اي كه ميانه ظرفيت شدت طيفي در روش مرسوم 0/96g و در روش ارائه شده 0/94g مي‌گردد.