بررسي مقادير نرمال آناليز McNamara در بالغين ايراني ساكن در اهواز

مقدمه: امروزه تشخيص و طرح درمان‌هاي ارتودنسي و جراحي بهتر است بر اساس ميزان نورم استاندارد اختصاصي هرگونه نژادي باشد. هدف از اين مطالعه، تعيين مقادير نورم سفالومتريك بالغين ايراني ساكن در شهر اهواز بر اساس شاخص‌هاي آناليز McNamara و تعيين تفاوت‌هاي جنسيتي و مقايسه‌ي آن‌ها با مقادير استاندارد و ساير مطالعات مشابه بود. مواد و روش‌ها: در اين مطالعه‌ي توصيفي- مقطعي، تعداد 79 راديوگرافي سفالومتري (39 زن و 40 مرد با دامنه‌ي سني 29-1۹ سال) از آرشيو بخش ارتودنسي دانشكده‌ي دندان‌پزشكي دانشگاه جندي شاپور اهواز و يك بخش خصوصي در شهر اهواز طي سال‌هاي 1398-1397 انتخاب شد. نمونه‌ها داراي رابطه‌ي مولري كلاس يك با يك نيمرخ بالانس و متعادل بودند، بدون سابقه‌ي درمان‌هاي ارتودنسي، جراحي و يا تروما و ناهنجاري‌هاي مادرزادي. 8 پارامتر خطي و 4 پارامتر زاويه‌اي بر اساس آناليز McNamara با روش دستي توسط خط‌كش ارتودنسي بررسي گرديد. سپس داده‌ها با استفاده از آزمون‌هاي آماري Mann-Whitney، Shapiro-Wilk، Independent t-test تحليل شدند، سطح معني‌داري، 0.05 p value در نظر گرفته شد. يافته‌ها: بر اساس نتايج اين مطالعه، شاخص‌هاي زير تفاوت معني‌دار داشتند (0.05 p value): طول مؤثر ماگزيلا، طول مؤثر منديبل، فاصله‌ي ميلي‌متري نقطه‌ي A در ماگزيلا و چانه تا خط عمود از نقطه‌ي N، اختلاف طول ماگزيلا نسبت به منديبل، ارتفاع 1.3 تحتاني صورت در اين شاخص‌ها تفاوت معني‌دار نبود (0.05 p value). نتيجه‌گيري: با وجود تفاوت‌هايي ميان تعدادي از پارامترهاي سفالومتريك با مقادير نرمال نژاد سفيد اروپايي بر اساس آناليز McNamara، از اين آناليز در جهت تشخيص و طرح درمان بيماران ارتودنسي- جراحي در جمعيت ايراني مي‌توان استفاده كرد.