«براي عشق، پول يا هر دو؟»مطالعه‌ كيفي منفعت‌طلبي زنانه در پارادايم جامعه‌شناسي اقتصادي جديد

منفعت مفهومي غني است كه مي‌تواند در حوزه ها و پارادايم هاي گوناگون به كار رود. اما اقتصاددانان با تقليل گرايي تنگ نظرانه اي همواره به نوع خاصي از منفعت، يعني منفعت اقتصادي، اشاره دارند. در حالي كه جامعه شناسان بر روي انواع مختلف منافع تاكيد مي‌كنند. اين مقاله قصد دارد فراتر از رويكرد جريان اصلي علم اقتصاد، به كمك رويكرد جامعه شناسي اقتصادي جديد، ويژگي هاي منفعت زنانه را در حوزه صنايع‌دستي مدرن در عصر ديجيتال كشف كند. اين پژوهش كيفي_اكتشافي به اين پرسش اساسي پاسخ خواهد داد كه آيا زنان در كنش كارآفرينانه خود در حوزه صنايع دستي مدرن به دنبال كسب يك نوع منفعت (عمدتا اقتصادي) هستند يا انواع منافع؟ و از خلال پاسخ به اين پرسش به ابعاد گوناگون منفعت طلبي زنانه نيز پرداخته خواهد شد. بنابراين مطالعه حاضر نشان مي دهد كه زنان سازنده در اين حوزه، نه به دليل محروميت و استيصال اقتصادي، بلكه براي كسب انواع منفعت (شامل منفعت استقلال طلبي، منفعت عاطفي، منفعت خودشكوفايي و منفعت شبكه اي)دست به كارآفريني زده‌اند. همچنين آنها انواع منافع را از طريق ايجاد ارتباطات شبكه‌اي در بستر شبكه هاي مجازي تقويت كرده و از اين طريق، پيامدهاي حاصل از گفتمان زنانه را در بين اجتماع سازندگان صنايع‌دستي گسترش مي دهند. بر اين مبنا كارآفريني براي زنان يك نياز برآمده از استيصال و اضطرار نيست بلكه يك انتخاب آگاهانه براي استقلال و تاييدي بر سوژه‌گي زنان در جامعه معاصر است. كارآفريني فرصت تلاقي وفاداري به حوزه خصوصي از يك سو و مشاركت در حوزه عمومي از سوي ديگر را فراهم مي‌سازد و همزمان منفعت فردي و جمعي را براي زنان به ارمغان آورده است.