بررسي مصرف رسانه‌اي دانشجويان دانشگاه‌هاي تهران و رابطه آن با باستان‌گرايي

جريان باستان‌گرايي، با تأكيد بيش‌ازحد بر پيشينه فرهنگي و تمدني ايران قبل از اسلام، موجب بروز پيامدهاي منفي در ساختار فرهنگي جامعه شده است. از اين رو، اين پژوهش ضمن بررسي ميزان باستان‌گرايي، به همبستگي آن با مصرف رسانه‌اي پرداخته است. بنيان نظري اين پژوهش، بر نظريه‌هاي كاشت و استفاده و رضامندي استوار شده است. جامعه آماري در اين تحقيق، شامل دانشجويان دانشگاه‌هاي شهر تهران است كه با روش تصادفي طبقه‌اي، 386 تن از آنان، به عنوان جامعه نمونه، مورد مطالعه قرار گرفتند. براي گردآوري داده‌ها از شيوه پيمايش و ابزار پرسشنامه، براي تجزيه و تحليل آن از نرم‌افزار آماريspss  استفاده شد.  روايي پرسشنامه با روش اعتبار صوري و پايايي آن با ضريب آلفاي كرونباخ تعيين شد. نتايج نشان مي‌دهد كه از نظر ميزان باستان‌گرايي 0/3 درصد از دانشجويان، در سطح بسيار كم، 7درصد در سطح كم، 32/9 درصد در سطح متوسط، 44/8 درصد در سطح زياد و 15درصد در سطح بسيار زياد قرار دارند. نتايج آزمون فرضيه‌ها نيز، گوياي آن است كه بين مصرف رسانه‌اي و ميزان باستان‌گرايي دانشجويان، رابطه همبستگي وجود دارد. اين همبستگي تابعي از وابستگي اين رسانه‌ها به نظام‌هاي سياسي است؛ به نحوي‌كه اين وابستگي در رسانه‌هاي داخلي (غير از سينما) معكوس و در رسانه‌هاي وابسته به خارج به صورت مستقيم است.