بازسازي معنايي خودكشي زنان به روش نظريۀ زمينه‌اي (مطالعۀ موردي زنان خودسوختۀ بستري در بيمارستان سوختگي شهر اصفهان)

پديدۀ خودكشي افزون بر زيان‌هاي شخصي و خانوادگي، يك زيان اجتماعي نيز شمرده مي‌شود. هدف از انجام پژوهش حاضر، بازسازي معنايي خودكشي در زناني است كه اقدام به خودكشي كرده‌اند. روش‌شناسي استفاده‌شده براي نيل به هدف فوق، نظريۀ زمينه‌اي است. مشاركت‌كنندگان 18نفر از زنان خودسوختۀ بستري در بيمارستان سوختگي امام موسي كاظم (ع) شهر اصفهان بودند كه با استفاده از روش نمونه‌گيري هدفمند و نظري انتخاب شدند. يافته‌هاي به‌دست‌آمده شامل 15 مفهوم بود. براساس اين مفاهيم، 6 مقولۀ عمده (خشونت، ناسازگاري و تعارضات زناشويي، نبود سرمايۀ اقتصادي- اجتماعي، اختلاف در شبكۀ خويشاوندي، سوء مصرف مواد مخدر و انزواي اجتماعي)، به دست آمد. پس از تركيب و تلفيق مقولات، «عدم توانمندي زنان» به‌عنوان مقولۀ هسته شناسايي شد. براساس يافته‌هاي به‌دست‌آمده، توانمندنبودن زنان در همۀ ابعاد آن، پيامدهاي منفي بسياري در حوز‌ه‌هاي مختلف زندگي زنان (خانوادگي، اجتماعي، اقتصادي و...) به‌همراه دارد.