كفايت داده‌هاي مطالعات پهنه‌بندي اقليمي براي استفاده در مطالعات معماري اقليمي كاربردي در اقليم گرم و خشك ايران

اهداف: مجلات علمي-پژوهشي از اصلي‌ترين و معتبرترين ويترين‌هاي عرضه دستاوردهاي علمي هستند. هدف اين مقاله بررسي كفايت استفاده از داده هاي اقليمي و تنوع روش هاي متداول در مطالعات معماري مرتبط با اقليم و همچنين، بررسي مطالعات در حوزه پهنه بندي اقليمي و نيز تنوع مطالعات موردي، در راستاي رفع نياز پژوهش هاي معماري مرتبط با اقليم بود. روش‌شناسي: اين تحقيق كاربردي در سال ۱۴۰۰ و با روش تحليل استنادي و محتوايي انجام شد. از مجموع ۱۶۰ مقاله، ۱۰۱ مقاله علمي-پژوهشي در حوزه معماري اقليمي و ۵۱ مقاله در حوزه پهنه بندي اقليمي انتخاب شدند كه از سال ۱۳۸۰ تا ۱۳۹۹ در ايران چاپ شده اند. روش جمع‌آوري اطلاعات نيز به‌صورت كتابخانه‌اي، بررسي اسناد و مدارك مكتوب و نيز جست‌وجو در نمايه نشريات داخلي با استفاده از كليد‌واژه‌هاي اقليم و اقليم‌شناسي بود. ابزار گردآوري اطلاعات شامل برگه كدگذاري بود و تجزيه‌و‌تحليل داده ها با استفاده از آزمون مجذور كاي و آمار توصيفي در نرم‌افزار SPSS ۲۵ انجام شد. يافته‌ها: براساس نتايج، در ۴۵/۵۴% از مطالعات معماري اقليمي از شرح توصيفي و در ۱۱/۸۸% از شرح توصيفي كمي-كيفي استفاده شده بود. فراواني مطالعات معماري اقليمي در دوره ۹۹-۱۳۸۰ در مناطق گرم و خشك، ۴۵% بود. در حالي كه ۴۷% مطالعات پهنه بندي اقليمي در نيمه شمال غربي و شمالي ايران با آب و هواي سرد و معتدل و مرطوب انجام شده بود. پهنه بندي اقليمي با استفاده از تركيب عناصر اقليمي بيشترين فراواني را داشت (۲۷/۷۷%) و پس از آن روش كوپن‌گايگر (۱۶/۲۲%) به‌عنوان روشي موثر در پهنه بندي اقليمي استفاده شده بود. نتيجه‌گيري: مطالعات پهنه بندي اقليمي منتشرشده در سال‌هاي ۹۹-۱۳۸۰ در راستاي رفع نياز محققين در حيطه معماري اقليمي به‌خصوص در اقليم گرم و خشك و در استان هاي با تراكم ساختماني بالا از جمله تهران به حد كافي نيست.