مدل يابي معادلات ساختاري تاثير انعطاف پذيري روانشناختي بر گرايش به روابط فرازناشويي با نقش ميانجي گر نيرومندي من در زوجين

پژوهش حاضر با هدف تأثير انعطاف‌پذيري روان‌شناختي بر گرايش به روابط فرازناشويي با نقش واسطه‌اي نيرومندي من انجام گرفته است. پژوهش حاضر پژوهش همبستگي و از نوع مدل‌يابي معادلات ساختاري و جامعة آماري پژوهش حاضر كلية زوجين شهر بيرجند بود. روش نمونه‌گيري به صورت در دسترس و تعداد نمونه شامل 192 زوج (384 نفر) بود. پرسش‌نامه‌هايي كه به منظور جمع‌آوري اطلاعات از گروه نمونه در نظر گرفته شدند، عبارت بودند از: پرسش‌نامة نگرش به روابط فرازناشويي واتلي (2006م)؛ پرسش‌نامة انعطاف‌پذيري شناختي دنيس و وندورال (2010م)؛ مقياس نيرومندي من بشارت (1386). براي تجزيه‌وتحليل آماري داده‌ها از مدل معادلات ساختاري (SEM) استفاده شد. طبق نتايج به‌دست‌آمده اثر مستقيم انعطاف‌پذيري روان‌شناختي بر گرايش به روابط فرازناشويي، اثر مستقيم انعطاف‌پذيري روان‌شناختي بر نيرومندي من و اثر مستقيم نيرومندي من بر گرايش به روابط فرازناشويي تأييد شد. افزون بر آن اثر غيرمستقيم متغير انعطاف‌پذيري روان‌شناختي از طريق نيرومندي من بر گرايش به روابط فرازناشويي نيز تأييد شده است (0.01 P). بنابراين انعطاف‌پذيري روان‌شناختي و نيرومندي من تلويحات كاربردي فراواني در زمينه‌هاي پژوهشي و سبب‌شناسي و درمان گرايش به روابط فرازناشويي دارد.