فراواني ناهنجاري‌هاي اكوكارديوگرافي در نوزادان مبتلا به ديسترس تنفسي بستري در بخش مراقبت ويژه

مقدمه و هدف: ديسترس تنفسي در نوزادان به دليل بيماري‌هاي ريوي، قلبي، عفوني، خوني، اسكلتي و متابوليك ايجاد مي‌شود و ممكن است به طور مستقيم و غير مستقيم ريه ها را نيز درگير كند. با توجه به شيوع بالاي ديسترس تنفسي در نوزادان بستري در بخش مراقبت ويژه نوزادان و مرگ و مير بالاي ناشي از مشكلات تنفسي نوزادان، با افتراق به موقع علل قلبي از غير قلبي و درما‌ن‌هاي حمايتي تا حدودي مي‌توان از مرگ و مير اين گروه كاسته و پيش‌آگهي مربوط به آن را بهبود بخشيد. مطالعه حاضر با هدف بررسي نتايج اكوكارديوگرافي در ارزيابي نوزادان مبتلا به ديسترس تنفسي بستري در بخش مراقبت ويژه نوزادان انجام شد. مواد و روش ها: مطالعه ي حاضر يك مطالعه ي گذشته نگر بر اساس اطلاعات پزشكي 396 نوزاد داراي ديسترس تنفسي كه در بخش مراقبت ويژه بستري و توسط اكوكارديوگرافي نوع بيماري قلبي آن تشخيص داده شد بود، انجام شد. اطلاعات موردنياز از پرونده هاي نوزادان استخراج و به كمك نرم افزار SPSS20 و مدل رگرسيون دوجمله اي تك متغيره و چند متغيره مورد قضاوت آماري قرار گرفتند. نتايج: شايع ترين علت ديسترس تنفسي  RDS(42/2%) و TTN (37/9%) و همچنين، شايع ترين يافته قلبي TR (11/4%) و VSD (5/6 % ) بود. در تمام انواع ديسترس تنفسي، فراواني ناهنجاري‌هاي اكوكارديوگرافي افزايش يافت. نتيجه‌گيري: به منظور تشخيص قلبي و غير قلبي بودن ديسترس تنفسي، انجام اكوكارديوگرافي مخصوصاً در نوزادان داراي رتراكسيون قفسه سينه امري ضروري است.