بررسي اثر پيشگيرانه تجويز پروتامين سولفات پس از عمل جراحي قلب برميزان درناژ ترشحات خوني

زمينه و هدف: خونريزي در طي جراحي قلب عارضه شايعي است و مديريت مصرف هپارين و پروتامين در حين عمل بر روي هموستاز تأثير مي گذارد و دوز مصرفي پروتامين سولفات بر اساس ميزان هپارين استفاده شده، متغير مي باشد و مطالعات نتايج متفاوتي را گزارش نموده اند. اين مطالعه با هدف بررسي اثر تجويز پروتامين سولفات پس از اعمال جراحي قلب برميزان درناژ ترشحات خوني بيمار انجام گرديد. روش كار: درايﻦ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ مقطعي،ﮔﺬﺷﺘﻪ نگر اﻃﻼﻋﺎت ﻣﻮرد ﻧﯿﺎز از ﭘﺮوﻧﺪه پزشكي 120 بيمار ﻛﻪ از ﺳﺎل 1390 ﺗﺎ آﺑﺎن ﺳﺎل 13۹۹ ﺗﺤــﺖ اﻋﻤـﺎل جراحي قلب ﻣﺜﻞ CABG ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ اﺳﺘﺨﺮاج و ﻣﻮرد بررسي قرار گرفت. بيماران ﺑﺮ اﺳﺎس دريﺎﻓﺖ ﭘﺮوﺗﺎﻣﯿﻦ ﺳﻮﻟﻔﺎت و ﻋﺪم دريﺎﻓﺖ آن در بخش مراقبت ويژه، گروه بندي شده (60 نفر در هر گروه) و شاخص توده بدني، سن، جنسيت و مقادير ACT و ميزان درناژ خوني در دو گروه با هم مقايسه شد. يافته ها: 76 بيمار (63/37%) مرد و 44 بيمار (36/66%) زن بودند. بيشتر بيماران در محدوده سني 70-50 سال و اكثر بيماران داراي اضافه وزن بودند. ميزان درناژ خون در گروه دريافت كننده پروتامين به طور معني داري كمتر از گروه كنترل بود. بين دو گروه از نظر مقادير ACT تفاوت آماري معني داري وجود نداشت. ميزان درناژ خون دريافتي در گروه دريافت كننده پروتامين در افراد داراي BMI نرمال و داراي اضافه وزن به طور معني داري كمتر از گروه كنترل بود. ميزان درناژ خون دريافتي در گروه دريافت كننده پروتامين در زنان و در افراد بالاي 70 سال به طور معني داري كمتر از گروه كنترل بوده است. نتيجه گيري: تزريق پروتامين علي رغم نتايج متفاوتي كه در مقالات مختلف ارائه شده است، در مطالعه حاضر اثرات كاهشي را در ميزان خونريزي بعد از عمل در بخش مراقبت هاي ويژه نشان داد كه ناشي از، از بين بردن اثر هپارين و اختلال انعقادي ناشي از هپارين توسط پروتامين سولفاتي است كه علاوه بر اتاق عمل در بخش مراقبت هاي ويژه نيز تجويز شده است.