مقايسه شيوع ترومبو آمبولي وريدي در بيماران تحت درمان با انوكساپارين و هپارين زيرجلدي: مطالعه مقطعي در بخش مراقبت‌هاي ويژه بيمارستان امام خميني اهواز

زمينه و هدف: ترمبوز وريدهاي عمقي، به خصوص در اندام تحتاني، يكي از عوارض بي‌حركتي است. جراحي‌هاي بزرگ به ويژه جراحي‌هاي ارتوپدي و بستري بيمار در بخش مراقبت‌هاي ويژه، زمينه‌ساز چنين عوارضي هستند. هدف از اين مطالعه، مقايسه شيوع ترومبوآمبولي وريدي در بيماران تحت درمان با انوكساپارين و هپارين در بخش مراقبت‌هاي ويژه بود. مواد و روش ها: اين مطالعه از نوع مقطعي-تحليلي و به صورت گذشته‌نگر انجام گرديد. نمونه مورد بررسي شامل همه بيماراني بود كه از ابتداي مهرماه 1396 تا پايان آذرماه 1396در بخش‌هاي مراقبت‌هاي ويژه بيمارستان امام خميني شهر اهواز بستري شده بودند، پژوهشگر با مراجعه به بايگاني مدارك پزشكي بيمارستان پرونده 600 بيمار بزرگسال بالاي 18 سال را كه در اين بازه زماني بستري شده بودند به روش سرشماري بررسي نمود. اطلاعات بر اساس مستندات پرونده درماني بيمار بوسيله چك‌ليست استخراج و در فرم هاي مربوطه درج گرديد. سپس داده ها توسط نرم‌افزار SPSS20  و آمار توصيفي و تحليلي مورد بررسي قرار گرفت. يافته‌ها: از ميان 600 بيمار بررسي شده، 64 بيمار دچار ترومبوآمبولي ريه شده بودند (10/66 %) كه 35 بيمار (54/7 %) در گروه دريافت كننده هپارين و 29 بيمار (45/3 %) در گروه دريافت كننده انوكساپارين قرار داشتند  (0/05 P). همچنين ، در 18 بيمار ترومبوز وريدهاي عمقي يافت شد (3 %) كه 13 بيمار (72/22 %) در گروه دريافت كننده هپارين و 5 بيمار (78/27%) در گروه دريافت كننده انوكساپارين قرار داشتند (0/05 P). نتيجه‌گيري: در اين مطالعه، تجويز انوكساپارين اثربخشي بيشتري نسبت به هپارين در پيشگيري از ايجاد ترومبوز وريد عمقي داشته است ا ما اثر بخشي يكساني در پيشگيري از ايجاد ترومبوآمبولي ريه داشته است . نتيجه گيري قطعي نياز به مطالعات بيشتر همراه با كنترل عوامل زمينه‌اي و مخدوش كننده دارد.