مقايسه اثر‌بخشي طرح‌واره‌‌درماني و رفتاردرماني ‌ديالكتيك بر سبك زندگي ارتقادهنده سلامت ‌و كيفيت زندگي مرتبط با سلامت بيماران مبتلا به HIV

زمينه و هدف: هدف پژوهش حاضر، مقايسه اثر‌بخشي طرح‌واره‌درماني و رفتاردرماني ديالكتيك بر سبك زندگي ارتقادهنده سلامت ‌و كيفيت زندگي بيماران مبتلا به HIV بود.  مواد و روش ها: روش تحقيق، آزمايشي به شيوه پيش‌آزمون و پس‌آزمون به همراه گروه كنترل و از نظر هدف، كاربردي بود. جامعه ‌آماري، تمام بيماران مبتلا به HIV در سال 99-98 تحت نظر كلينيك‌هاي اختلالات رفتاري مراكز معاونت بهداشتي همدان بود كه با روش نمونه‌گيري تصادفي ساده از درمانگاه شهداي همدان تعداد 45 نفر به صورت تصادفي گزينش و در سه گروه پانزده نفري متشكل از دو گروه آزمايش و يك گروه كنترل قرار گرفتند. براي سنجش متغيرهاي مورد مطالعه از پرسش‌نامه سبك زندگي ارتقادهنده سلامت HPLP (1987) و پرسش‌نامه كيفيت زندگي SF-36 (2001) استفاده شد. داده‌ها با استفاده از تحليل كوواريانس و با نرم‌افزار SPSS نسخه‌ 12 تحليل شدند. ملاحظات اخلاقي: كميته اخلاق دانشگاه علوم پزشكي همدان مطالعه را تاييد كرد (كد: IR.UMSHA.REC.1398.1063). اين مطالعه در دفتر ثبت كارآزمايي هاي باليني ايران (كد: IRCT20120215009014N348) به ثبت رسيده است. يافته ها: نتايج تحليل كوواريانس نشان داد طرح‌واره‌درماني و رفتاردرماني ‌ديالكتيك بر سبك زندگي ارتقادهنده سلامت ‌و كيفيت زندگي اثر‌گذار است و بين دو گروه، تفاوت معناداري وجود داشت (P 0.001).  نتيجه گيري: نتايج نشان دادند كه هرچند هر دو درمان در متغير‌هاي مورد نظر مؤثر است، اما طرح‌واره‌درماني اثر‌بخشي بيشتري بر سبك زندگي ارتقادهنده سلامت ‌و كيفيت زندگي، نسبت به رفتاردرماني ‌ديالكتيك دارد.