اثربخشي شناخت‌درماني مبتني بر ذهن‌آگاهي بر سازگاري اجتماعي و تحريف‌هاي روان‌شناختي مردان سالمند

سالمندي يكي از مراحل تحولي در حوزه بهداشت و سلامت جهاني است و توجه به اين گروه سني از نظر نيازهاي رواني و جسماني آنها از اهميت بسزايي برخوردار است. اين مسئله ضرورت انجام مداخلات كارآمدتر را بيش از پيش آشكار مي‌‌كند. بنابراين اين مطالعه با هدف تعيين اثربخشي شناخت‌درماني مبتني بر ذهن‌آگاهي بر سازگاري اجتماعي و تحريف‌هاي روان‌شناختي مردان سالمند انجام شد. روش پژوهش نيمه‌آزمايشي با طرح پيش‌آزمون-پس‌آزمون با گروه كنترل بود. جامعه آماري پژوهش كليه مردان سالمند شهر خرم‌آباد در سال 1400 بودند. حجم نمونه پژوهش شامل 30 نفر مرد سالمند بود كه با روش نمونه‌گيري در دسترس و با توجه به ملاك‌هاي ورود و خروج مطالعه انتخاب شدند. گروه آزمايش هشت جلسه هفتگي 90 دقيقه‌اي شناخت‌درماني مبتني بر ذهن‌آگاهي دريافت نمودند. پرسش‌نامه‌هاي مورد استفاده در اين پژوهش شامل تحريف‌هاي روان‌شناختي حمامچي و بويوك اوزتورك و سازگاري اجتماعي بل بود. داده‌ها با تحليل كوواريانس تك متغيره، با استفاده از نرم‌افزار SPSS نسخه 22 مورد تجزيه و تحليل قرار گرفتند. نتايج نشان داد كه با كنترل اثر پيش‌آزمون، در مرحله پس‌آزمون بين دو گروه كنترل و آزمايش در متغيرهاي سازگاري اجتماعي و تحريف‌هاي روان‌شناختي تفاوت معناداري وجود دارد (0.001 P). بر اساس يافته‌هاي اين مطالعه، شناخت‌درماني مبتني بر ذهن‌آگاهي، سبب افزايش سازگاري اجتماعي و كاهش تحريف‌هاي روان‌شناختي سالمندان مي‌شود. اين موضوع مي‌تواند نمايانگر افق‌هاي تازه‌اي در مداخلات باليني باشد و مي‌توان از شناخت‌درماني مبتني بر ذهن‌آگاهي به عنوان يك روش مداخله‌اي مؤثر در بهبود سلامت عمومي و كيفيت زندگي سالمندان سود جست.