تربيت نظاميان مقايسه ديدگاه افلاطون و امام خميني(ره)

در اين مقاله تربيت نظاميان در انديشه افلاطون و امام خميني(ره) با روش توصيفي-تحليلي و مقايسه‌اي بررسي شده است و هدف آن افزايش قدرت توصيف و تبيين نخبگان فكري-نظامي در موضوع جايگاه نظاميان در شكل گيري مدنيّت و تمدن سازي است. طي اين مقاله گزاره هاي افلاطون و امام خميني(ره) در ابعاد مختلفِ موضوعِ تربيت نظاميان از متون آنان استنتاج شده است و سپس مورد تحليل قرار گرفته و در نهايت وجوه تشابه و تفاوت ديدگاه هاي دو متفكر در آن ابعاد تبيين شده است. نتيجة نهايي اين مقايسه مبني بر اين است كه نظام فلسفي افلاطون و برنامه تربيتي او در آرمان شهر كه با هدف تبيين عدالت و چگونگي استقرار آن صورت بندي مي شود، اهميّت اقشار نظامي را در زمينه شكل گيري مدنيّت و حركت به سوي تمدن سازي نشان مي دهد و در ردّ ديدگاه هايي كه اهميت‌دادن به نظاميان را مقدمه فروپاشي مدنيّت مي دانند، پشتوانه استدلالي ارزشمندي ايجاد مي كند. در مقابل ديدگاه امام خميني(ره) بيانگر اين است كه تفكر اسلامي قوّه و قواي نظامي را در چارچوب تربيتي شريعت، اخلاق و عقلانيّت تعريف كرده و اين چارچوب اجازه نمي دهد كه حقوق و حوزه فردي و خصوصي نظاميان مورد تعدّي قرار گيرد؛ آنان را نيز از تعدّي به حقوق و حوزه خصوصي ديگران باز مي دارد و قوه و قواي نظامي را در خدمت حفظ نظام سياسي، مدنيّت و تمدن سازي تعريف مي كند.