اثربخشي درمان مبتني بر پذيرش و تعهد بر اميد به زندگي و پيروي از دستورات پزشك در بيماران ديابتي نوع دوم

مقدمه: ديابت بيماري مزمني است كه زندگي افراد مبتلا را به طور گسترده اي تحت تأثير قرار مي دهد. تبعيت درماني و اميد از مؤلفه هاي مهم در مديريت روند اين بيماري است. پژوهش حاضر با هدف تعيين اثربخشي درمان مبتني بر پذيرش و تعهد بر اميد به زندگي و پيروي از دستورات پزشك در بيماران ديابتي نوع دوم انجام شد. مواد و روش ها: پژوهش حاضر نيمه آزمايشي با طرح پيش آزمون- پس آزمون و گروه كنترل بود. جامعه آماري، بيماران ديابتي مراجعه كننده به كلينيك ديابت بيمارستان شهداي زيرآب سوادكوه در سال 1398 بودند. تعداد 30 نفر با روش نمونه گيري در دسترس انتخاب، و به طور تصادفي در گروه هاي آزمايش (15 نفر) و كنترل (15 نفر) جايگزين شدند. گروه آزمايش، 8 جلسه تحت درمان مبتني بر پذيرش و تعهد قرار گرفت. براي گروه كنترل اقدامي انجام نشد. ابزار جمع آوري داده ها، پرسشنامه اميد به زندگي و مقياس پيروي كلي بود. داده ها با روش تحليل كوواريانس تجزيه و تحليل شدند. يافته ها: نمرات پيش آزمون و  پس آزمون گروه كنترل در پيروي كلي به ترتيب 12/27±2/08 و1/57±13/26 و در اميد به زندگي 4/47±57/26 و 58/13±5/31 بود. نمرات پيش آزمون و پس آزمون گروه آزمايش در پيروي كلي به ترتيب 2/82±13/46 و 3/49±22/33 و اميد به زندگي 57/80±4/27 و 3/66±67/60 بود. با كنترل نمرات پيش آزمون، اثر گروه بر نمره پس آزمون هر دو متغير معني دار بود. (p=0/001) نتيجه گيري: مداخله تعهد و پذيرش موجب افزايش معني دار نمرات پيروي كلي و اميد به زندگي شد. مي توان از مداخله تعهد و پذيرش براي كمك به بيماران ديابتي در جهت افزايش پيروي از دستورات پزشك و اميد به زندگي استفاده كرد.