اثربخشي آموزش خودشفابخشي بر خودارزشمندي و پريشاني روان‌شناختي خانواده دانش‌آموزان مبتلا به اختلال‌هاي يادگيري ويژه

هدف از پژوهش حاضر بررسي اثربخشي آموزش خودشفابخشي بر خودارزشمندي و پريشاني روان‌شناختي (افسردگي، اضطراب و استرس) خانوادة دانش‌آموزان مبتلا به اختلال هاي يادگيري ويژه بود. روش پژوهش به شيوه‌ي نيمه آزمايشي با طرح پيش‌آزمون- پس‌آزمون با گروه كنترل بود. جامعه‌ي آماري پژوهش 1235 خانواده دانش‌آموز دوره ابتدايي مبتلا به اختلال هاي يادگيري ويژه شهر اصفهان در سال تحصيلي 99- 98 در نظر گرفته شد كه به منظور اجراي پژوهش، از طريق فراخوان عمومي در مراكز اختلال هاي يادگيري آموزش و پرورش 40 نفر كه تمايل به شركت در طرح را داشتند به صورت فراخوان انتخاب شدند. سپس به صورت تصادفي به دو گروه آزمايش (20 نفر) و كنترل (20 نفر) گمارده شدند. پرسشنامه‌هاي خودارزشمندي كروكر و همكاران (CSWS) و مقياس افسردگي، اضطراب و استرس (DASS-21) به‌عنوان پيش آزمون خودارزشمندي و پريشاني روان‌شناختي اجرا و سپس گروه آزمايش تحت 14 جلسه (به صورت هفته‌اي يك جلسه 30 دقيقه‌اي) آموزش خودشفابخشي قرار گرفتند و پس از اتمام آموزش پس‌آزمون براي هر دو گروه اجرا شد. براي تحليل داده ها از آزمون تحليل كوواريانس چند متغيره و نرم افزار SPSS نسخه ۲۴ استفاده گرديد. نتايج نشان داد كه آموزش خودشفابخشي در افزايش خودارزشمندي و بهبود ‌پريشاني روان‌شناختي (افسردگي، اضطراب و استرس) شركت‌كنندگان تأثير معناداري داشته است (۰۵/۰ P). بنابر نتايج پژوهش انجام شده مي‌توان روش آموزشي خودشفابخشي را به عنوان يكي از رويكردهاي جديد مثبت نگر جهت ارتقاء سلامت روان‌شناختي خانواده كودكان مبتلا به اختلال هاي يادگيري ويژه با اثرات نسبتاً پايدار، براي افزايش مهارت‌هاي خودمراقبتي به كار برد.