اثربخشي بازي‌ درماني بر رفتار پرخاشگري كودكان مبتلا به اختلال بيش‌فعالي

هدف: هدف پژوهش حاضر، تعيين اثربخشي بازي‌درماني بر رفتار پرخاشگري كودكان مبتلا به اختلال بيش‌فعالي ‌بود.‌ روش پژوهش: پژوهش حاضر از نوع طرح‌هاي كاربردي و نيمه‌آزمايشي از نوع پيش‌آزمون-پس‌آزمون و پيگيري همراه با گروه گواه بود. جامعه آماري اين پژوهش شامل تمامي كودكان مبتلا به اختلال نافرماني مقابله‌جويانه شهر بابل در سال 1398 كه از بين آن ها 60 نفر به صورت هدفمند انتخاب شدند و با استفاده از روش تصادفي در دو گروه بازي‌درماني و گروه گواه، هر گروه 30 نفر گماشته شدند. داده‌ها با استفاده از پرسشنامه مشكلات رفتاري كودك (مرشد و همكاران، 2015) در سه دوره زماني پيش‌آزمون، پس آزمون و پيگيري به دست آمد. بازي درماني براساس بسته آموزشي بازي درماني كنل (2003) در ده جلسه و به مدت 2 ساعت به صورت هفتگي براي گروه آزمايش اجرا شد. جهت تجزيه و تحليل داده‌ها از روش تحليل واريانس با اندازه‌گيري مكرر و نرم‌افزار SPSS.22 استفاده شد. يافته‌ها: نتايج نشان داد كه بين اثر بخشي بازي ‌درماني بر بهبود رفتار پرخاشگري (38/86=F، 0/001 p) در كودكان مبتلا به اختلال بيش‌فعالي تفاوت معناداري وجود دارد. نتيجه گيري: مطالعه نشان داد كه بازي‌درماني موجب كاهش رفتار پرخاشگري كودكان مبتلا به اختلال بيش‌فعالي شد و مي توان از اين درمان در جهت بهبود رفتار پرخاشگري كودكان مبتلا به اختلال بيش فعالي استفاده كرد.