تحليل عوامل مؤثر بر كارآفريني پايدار در سكونتگاه‌هاي روستايي ساحلي (مطالعه موردي:روستاهاي ساحل جنوب قشم)

بقا و ادامه حيات هر سكونتگاه روستايي وابسته به مسئله توليد است. به‌عبارت‌ديگر، بهره‌گيري و استفاده مناسب از فرصت‌هاي مناسب، همواره به‌عنوان يكي از پارامترهاي اساسي توسعه انساني مطرح مي باشد. هدف پژوهش حاضر شناسايي و توسعه كارآفريني پايدار در روستاهاي ساحلي قشم است. اين پژوهش ازنظر هدف جزء تحقيقات كاربردي بنيادي محسوب مي‌گردد و ازنظر روش تحقيق يك تحقيق توصيفي پيمايشي است . جامعه آماري اين پژوهش را كليه ساكنان درتمامي روستاهاي ساحلي قشم تشكيل مي‌دهند. ‌بر اساس آمار موجود تعداد اين ساكنان 39641 نفرمي باشد كه با در نظرگيري و انتخاب 17روستا به روش نمونه‌گيري طبقه‌اي اشاره‌شده است كه تعداد حجم نمونه كه به ميزان 322 نفر با استفاده از فرمول كوكران برآورد گرديده است. محاسبه ميزان ظرفيت هاي كارآفريني پايدار روستاهاي ساحلي قشم نشان داد سرمايه انساني در بين ساكنان ساحلي قشم 51/7 درصد و سرمايه طبيعي 54/30 درصد و سرمايه فيزيكي 73/17 درصد و سرمايه مالي ۴۲/۴۷ درصد و سرمايه اجتماعي ۵۵/۹۱ درصد است مقدار ضريب تبيين (R^2) كارآفريني پايدار برابر با 0/76 است به اين معني كه ۷۶ درصد از تغييرات واريانس كارآفريني پايدار توسط متغيرهاي عوامل اقتصادي و زيست محيطي تبيين مي شود. گويه هاي ميزان دسترسي به آب، نوع يافت خاك و كيفيت آب بيشترين اولويت را در بين گويه هاي عوامل زيست محيطي داشته اند. حفظ محيط زيست، پوشش گياهي طبيعي منطقه و وجود رود خانه و مناطق تفرجگاهي كم اهميت ترين گويه ها در بين گويه هاي عوامل زيست محيطي بوده اند.