بهبود شاخص‌هاي مورفولوژيكي و فيزيولوژيكي گل ليليوم (Lilium longiflorum) تحت تاثير قارچ ميكوريزا و فسفر

ليليوم يكي از مهمترين گل‌هاي شاخه بريده در ايران است كه حفظ كيفيت پس از برداشت آن اهميت ويژه‌اي دارد. تغذيه يكي از عوامل تأثير‌گذار روي حفظ كيفيت گل‌هاي شاخه بريده مي‌باشد. در اين پژوهش اثركاربرد فسفر (فسفات آمونيوم) در سطوح مختلف (0،50،100و150 ميلي‌گرم در ليتر) و قارچ ميكوريزا شامل دو سطح مصرف و عدم مصرف (50 ميلي‌گرم قارچ در 5 كيلوگرم خاك) به‌صورت آزمايش فاكتوريل و در قالب طرح كاملاً تصادفي با چهار تكرار روي صفات مورفولوژيك و فيزيولوژيك گل ليليوم رقم رويال ترينيتي مورد بررسي قرار گرفت. متغيرهاي ارتفاع ساقه، قطر غنچه، طول برگ (در دو ناحيه)، ميانگين وزن پياز، عمر پس از برداشت گل، قند محلول و نامحلول، فسفر و پتاسيم در تحقيق حاضر بررسي شدند. نتايج تجزيه واريانس براي كليه صفات مورد مطالعه نشان داد كه اثر متقابل فسفر و قارچ در سطح احتمال يك درصد معني دار بود لذا مقايسه ميانگين اثر متقابل فسفر و قارچ براي كليه صفات مورد مطالعه انجام شد. با توجه به نتايج مقايسه ميانگين اثر متقابل قارچ و كاربرد فسفر، بيشترين ارتفاع ساقه و عمر پس از برداشت گل ليليوم مربوط به تلقيح با قارچ و عدم كاربرد فسفر بود. همچنين نتايج نشان داد كه بيشترين وزن پياز و طول برگ در هنگام تلقيح با قارچ و كاربرد فسفر بدست آمد. بيشترين قطر غنچه نيز در عدم تلقيح با قارچ و كاربرد 100 ميلي‌گرم در ليتر فسفات پتاسيم بدست آمد. بطوركلي نتايج نشان داد كه كاربرد مقادير مختلف فسفر و قارچ ميكوريزا، تمامي صفات مورد بررسي را به‌طور معني‌داري نسبت به شاهد افزايش دادند. لذا كاربرد قارچ ميكوريزا و عنصر فسفر جهت بهبود شاخص‌هاي مورفولوژيكي و فيزيولوژيكي در گل ليليوم توصيه مي‌گردد.