بررسي اثر سايكوسل و ريزمغذي‌ها بر عملكرد‌‌، صفات فيزيولوژيكي و ميزان فعاليت آنتي‌اكسيداني ذرت (Zea mays L.) در شرايط كم آبياري انتهاي فصل

با هدف بررسي اثر سايكوسل و مصرف ريزمغذي‌ها بر عملكرد‌‌، صفات فيزيولوژيكي و ميزان آنتي‌اكسيدانت ذرت تحت شرايط كم آبياري انتهاي فصل، آزمايشي به صورت اسپليت فاكتوريل بر پايه طرح بلوك‌هاي كامل تصادفي با چهار تكرار طي دو سال زراعي 97-1396 و 98-1397 در صفي‌آباد دزفول انجام شد. تيمار اصلي شامل ‌تنش كمبود آب با سه سطح شاهد (بدون تنش كمبود آب)‌‌‌‌، تنش آب در مرحله تشكيل گل ماده و تنش كمبود آب در مرحله تورم دانه بود. عامل مصرف محلول‌پاشي سايكوسل با سه سطح شاهد (عدم مصرف سايكوسل)، 442.5 و 885 پي‌پي‌ام سايكوسل و كودهاي ريزمغذي با سه سطح: شاهد (عدم مصرف كود)، محلول‌پاشي 1000 و 1500 گرم در هكتار به‌صورت فاكتوريل به‌عنوان عوامل فرعي در نظر گرفته شدند. نتايج تجزيه واريانس مركب نشان داد اثر برهم‌كنش سال، تنش، ريزمغذي و سايكوسل بر رطوبت نسبي برگ، پرولين و عملكرد دانه در سطح احتمال يك درصد و اثر برهم‌كنش تنش، ريزمغذي و سايكوسل بر ‌پراكسيد هيدروژن، گلوتاتيون پراكسيداز و پروتئين‌هاي محلول در سطح يك درصد معني‌دار بود. نتايج نشان داد كه بيش‌ترين فعاليت آنزيم سوپراكسيدديسموتاز تحت شرايط تنش در مرحله تورم دانه حاصل شد كه نسبت به تيمار آبياري در شرايط مطلوب حدود 37 درصد افزايش نشان داد. ميانگين عملكرد دانه در سال دوم با كاربرد 1500 گرم در هكتار محلول‌پاشي ريزمغذي و 885 پي‌پي‌ام محلول‌پاشي سايكوسل در شرايط بدون تنش نسبت به تنش در مرحله تورم دانه و عدم محلول‌پاشي ريزمغذي و سايكوسل در حدود 85 درصد افزايش يافت. در مجموع مي توان براي افزايش عملكرد دانه در شرايط آبياري مطلوب و كاهش افت در شرايط تنش، از تنظيم كننده هاي رشد نظير سايكوسل با غلظت 885 پي‌پي‌ام و محلول‌پاشي ريزمغذي به ميزان1500 گرم در هكتار استفاده نمود.