بررسي عوامل مؤثر بر توسعۀ گردشگري درماني با استفاده از روش پويايي سيستم و ارزيابي نقش آن در رشد اقتصادي با شاخص منفعت به هزينه

گردشگري ‌درماني يكي از گونه‌هاي روبه‌رشد گردشگري در جهان است كه منافع فراواني را براي مقاصد گردشگري به همراه مي‌آورد. با توجه به ظرفيت مناسب ايران در زمينۀ پزشكي و وجود جاذبه‌هاي فرهنگي و طبيعي در كنار اين توانمندي، مي‌توان با برنامه‌ريزي مناسب، اين كشور را به يكي از مقاصد مهم گردشگري درماني تبديل كرد. اين مقاله با هدف شناسايي عوامل مؤثر بر توسعۀ گردشگري درماني و بررسي تأثير آن در رشد اقتصادي كشور به نگارش درآمده است. پژوهش از نظر ماهيت توسعه‌اي است و عوامل و متغيرهاي مدل بر اساس مطالعات نظري و مصاحبه با خبرگان استخراج شده است. روش به‌كاررفته پويايي سيستم بوده و از نرم‌افزار ونسيم براي شبيه‌سازي در افق ده‌ساله استفاده شده و رفتار متغيرها در قالب سه سناريو بررسي شده است. بر اساس نتايج اين پژوهش، توسعۀ گردشگري درماني تأثيري مثبت در شاخص‌هاي رشد اقتصادي كشور دارد و با افزايش ميزان تخصيص درآمد صنعت گردشگري به گردشگري ‌درماني، مقدار شاخص منفعت به هزينه افزايش مي‌يابد. همچنين، با سرمايه‌گذاري بخش خصوصي در گردشگري ‌درماني، مقدار شاخص منفعت به هزينه در كوتاه‌مدت، به‌علت افزايش هزينه‌ها، كمي كاهش مي‌يابد. ولي با توجه به افزايش شيب نمودار منفعت به هزينه پس از سرمايه‌گذاري، مقدار شاخص منفعت به هزينه در بلندمدت بيشتر خواهد شد. با افزايش ضريب اشتغال، مقدار شاخص منفعت به هزينه افزايش و با كاهش ضريب اشتغال، مقدار شاخص منفعت به هزينه كاهش مي‌يابد.