بررسي صفات مورفولوژيك و بيوشيميايي در جوانه‌هاي ارقام كلم بروكلي تحت تنش مانيتول

تنش هاي زنده و غير زنده از مهمترين عوامل تاثيرگذار روي توليدات كشاورزي مي باشند، براي ارزيابي اثر تنش خشكي ناشي از مانيتول در سه سطح (صفر، 88 و 176 ميلي مولار) بر صفات بيوشيميايي، مرفولوژيكي و پلي فنليك شش ژنوتيپ بروكلي (گرين ماجيك، ساكورا، هراكليون، ماراتون، ماتسوري و كاستل دم)، آزمايش فاكتوريل در قالب طرح پايه كاملا تصادفي در دانشگاه علوم كشاورزي و منابع طبيعي ساري در سال 1395 اجرا شد. نتايج نشان داد كه استفاده از مانيتول به عنوان تنش خشكي، موجب كاهش معني دار وزن خشك (10 تا 25 درصد) و طول جوانه (12 تا 30 درصد) شد.  فعاليت آنزيم هاي آنتي اكسيداني به طور متوسط 19 تا 230 و فعاليت 2،  2-ديفنيل-1-پريكيل هيدرازيل، 3ȳ= در شرايط استفاده از مانيتول در سطح 176 ميلي مولار نسبت به شاهد افزايش معني داري در سطح پنج درصد داشته است. همچنين نتايج نشان داد كه تنش مانيتول، مقدار آنتي اكسيدان سولفورفان را افزايش داد، به طوريكه پاسخ سولفورفان به سطوح تنش در ژنوتيپ هاي مختلف، متفاوت بود. ماراتون بالاترين ميزان سولفورفان را در بين تمام ژنوتيپ ها، در شرايط طبيعي (6.139) و تحت تنش (14.122) نشان داد. نتايج حاصل از تجزيه مسير نشان داد كه فنل و برخي از آنزيم هاي آنتي اكسيداني داراي رابطه مستقيم و معني داري با سولفورفان در هر دو شرايط نرمال و تنش بودند. تجزيه به مولفه اصلي نشان داد كه 73.5 درصد در شرايط نرمال و 68 درصد در شرايط تنش از تغييرات كل، توسط دو مولفه اول توجيه شدند. نتايج بايپلات، ژنوتيپ هاي مورد مطالعه را در سه گروه قرار داد. در شرايط تنش، سولفورفان و آنزيم هاي آنتي اكسيداني و ژنوتيپ ماراتون در گروه اول، آنتوسيانين، فلاونوييد و مالون دي الدئيد و ژنوتيپ هاي هراكلبون و گرين ماجيك در گروه دوم و 2 ،2-ديفنيل-1-پريكيل هيدرازيل، وزن خشك و طول جوانه و ژنوتيپ هاي ماتسوري و كاستل دم در گروه سوم قرار گرفتند. در نتيجه، ماراتون مناسب ترين ژنوتيپ براي كشت اقتصادي در مزارع كشاورزي بود.