بررسي نقش سرمايه‌هاي اجتماعي در مديريت بحران كم‌آبي

هدف اصلي از انجام اين پژوهش، بررسي رابطه بين مولفه هاي سرمايه اجتماعي و اثربخشي اقدامات موثر در سازگاري شهروندان با بحران كم آبي است. در اين پژوهش، چهار مولفه اصلي سرمايه اجتماعي (شامل: اعتماد، مشاركت، حمايت و انسجام اجتماعي) و نيز اقدامات موثر در مديريت بحران كم آبي (شامل: پيشگيري، آمادگي، پاسخ و ترميم) در قالب مدلسازي معادلات ساختاري مورد بررسي قرار گرفت. جامعه آماري پژوهش حاضر كه يك تحقيق پيمايش مقطعي است، شهروندان ساكن در شهرها و روستاهاي استان بوشهر بودند كه به‌صورت جداگانه مورد بررسي قرار گرفتند. در اين راستا، دو نمونه آماري 2000 نفره (به تفكيك ساكنان شهر و روستا) براساس شيوه نمونه گيري طبقه اي-نسبي (كه در آن هر شهرستان، به‌عنوان يك طبقه درنظر گرفته شده و نمونه به نسبت جعيت انتخاب مي‌شود) انتخاب و مورد مطالعه قرار گرفتند. داده هاي جمع آوري ‌شده، به‌روش مدل سازي معادلات ساختاري و با استفاده از نرم‌افزارهاي AMOS22 و SPSS22 مورد تجزيه و تحليل قرار گرفتند. تحليل داده ها و بررسي فرضيه هاي پژوهش نشان داد، بين چهار مولفه اصلي سرمايه اجتماعي و اثربخشي اقدامات موثر به‌منظور سازگاري شهروندان در مواجهه با بحران كم آبي رابطه معناداري وجود دارد. نتايج به‌دست‌آمده از پژوهش نشان داد، هرچه مولفه هاي سرمايه اجتماعي به‌خصوص حمايت اجتماعي و انسجام اجتماعي تقويت شوند، اثربخشي اقدامات موثر در مديريت بحران كم آبي نيز ارتقا مي يابد.