تأثير تيمار پرايمينگ بذر بر تحمل به تنش شوري گياه فلوس (Cassia fistula L.) در مرحله جوانه‌زني و رشد گياه‌چه

جوانه‌زني بذر يكي از مهم‌ترين و اساسي‌ترين مراحل رشد و نمو گياهان مي‌باشد، به‌طوري‌كه اهميت و اثر بسزايي در ساير مراحل رشد آن دارد. فلوس، گياهي از خانواده لگومينوزه و داراي خواص داروئي فراوان است. تكثير فلوس به‌وسيله بذر انجام مي‌شود، اما هنوز مطالعه و گزارشي در خصوص ميزان تحمل اين بذر به تنش شوري در كشور ارائه نشده است. دو آزمايش در قالب طرح كامل تصادفي در آزمايشگاه علوم و تكنولوژي بذر دانشگاه علوم كشاورزي و منابع طبيعي خوزستان انجام شد. در آزمايش اول، اثر تيمار هورمون پرايمينگ با جيبرلين، هالوپرامينگ با نيترات پتاسيم و هيدروپرايمينگ بر جوانه‌زني بذر فلوس بررسي شد. نتايج بدست آمده از اين آزمايش نشان داد كه بيشترين بنيه بذر در تيمار 50 ميلي گرم در ليتر جيبرلين و مدت 12 ساعت پرايمينگ ايجاد شد. پس از انتخاب بهترين تيمار (جيبرلين 50 ميلي‌گرم در ليتر به مدت 12 ساعت)، ويژگي‌هاي جوانه‌زني بذرهاي پرايم شده در شرايط تنش شوري (صفر، 4، 8 ، 14، 16 و 20 دسي زيمنس بر متر) با بذرهاي پرايم نشده مقايسه شدند. نتايج بدست آمده نشان داد كه تيمار نتايج نشان داد كه ميزان تحمل به تنش شوري فلوس در مرحله جوانه‌زني بطور قابل توجهي با پرايمينگ بذر افزايش يافت. در تيمار پرايم، تا سطح شوري 12 دسي زيمنس بر متر كاهش معني داري در شاخص جوانه زني مشاهده نشد، اما افزايش سطح شوري به 16 دسي زيمنس بر متر به كاهش معني دار شاخص جوانه زني انجاميد، البته تفاوتي بين سطوح شوري 16 و 20 دسي زيمنس مشاهده نشد.