بهبود پاسخ دما-رطوبتي بذر ذرت تحت تنش خشكي با استفاده از آبسيزيك اسيد، جيبرليك اسيد و ساليسيليك اسيد

به منظور ارزيابي تاثير دما، خشكي و پرايمينگ بر شاخص‌هاي درصد و سرعت جوانه‌زني بذر ذرت، آزمايشي به صورت فاكتوريل بر پايه طرح آماري كاملاً تصادفي با چهار تكرار انجام شد. تيمارها شامل سطوح دمايي (5، 10، 15، 20، 25، 30، 35 و 45 درجه سلسيوس)، پتانسيل خشكي (0.0، 0.4-، 0.8- و 1.2- مگاپاسكال) و اعمال پرايمينگ (شاهد، هيدروپرايمينگ، آبسيزيك اسيد، جيبرليك اسيد و ساليسيليك اسيد) بودند. بنا بر نتايج اين پژوهش، افزايش دما و خشكي سبب كاهش پارامترهاي درصد و سرعت جوانه‌زني شد؛ به طوري كه در پتانسيل‌هاي كمتر از 0.8- مگاپاسكال در تمامي سطوح دما و خشكي، كاهش معناداري در شاخص هاي ذكر شده مشاهده گرديد. در دماي 35 درجه سلسيوس، درصد جوانه‌زني در شرايط بدون اعمال پرايمينگ از 94 به 36 درصد (خشكي1.2- مگاپاسكال) كاهش يافت. تحت اين شرايط، تيمار جيبرليك اسيد سبب بهبود جوانه‌زني شد. براي تعيين دماهاي كاردينال ذرت از مدل‌هاي رگرسيوني (دندان- مانند، دوتكه‌اي و بتا) استفاده شد. طبق نتايج آزمايش، مدل دندان- مانند، به عنوان بهترين مدل ارزيابي شد و بر اساس آن، دماي پايه، مطلوب 1، مطلوب2 و حداكثر به ترتيب 9.51، 24.12، 35 و 44.6 درجه سلسيوس برآورد گرديد. به منظور بررسي تاثير دما و پتانسيل آب بر جوانه‌زني بذر تحت شرايط خشكي از مدل رگرسيوني غير خطي هيدروترمال تايم استفاده شد. با توجه به آن كه افزايش مقدار انحراف معيار از دماي پايه نشان دهنده توانايي جوانه‌زني بذر در پتانسيل‌هاي متفاوت اسمزي است، هيدروپرايمينگ، جيبرليك اسيد و ساليسيليك اسيد سبب افزايش اين مقدار نسبت به تيمار بدون پرايمينگ شدند.