هوش اخلاقي و ويژگي‌هاي جمعيت‌شناختي در پرستاران شاغل در بخش‌هاي مراقبت ويژه: يك مطالعه توصيفي-همبستگي

پيش‌زمينه و هدف: هوش اخلاقي يكي از ابعاد هوش است كه مي‌تواند چهارچوبي براي عملكرد صحيح انسان‌ها فراهم نمايد و به‌طور نظري يك عامل پيش‌بين‌كننده رفتار محسوب مي‌شود. مطالعه حاضر باهدف بررسي ارتباط هوش اخلاقي و ويژگي‌هاي جمعيت‌شناختي در پرستاران شاغل در بخش‌هاي مراقبت ويژه انجام شد. مواد و روش‌ها: مطالعه حاضر توصيفي از نوع همبستگي است كه در سال 1398 انجام شد جمعيت اين پژوهش، 112 پرستار شاغل در بخش‌هاي مراقبت ويژه بيمارستان‌هاي دولتي شهر آمل بودند كه به روش تمام شماري انتخاب شدند. جهت جمع‌آوري داده‌ها از فرم مشخصات فردي و پرسشنامه استاندارد هوش اخلاقي استفاده شد. تجزيه‌وتحليل با استفاده از نرم‌افزار SPSS نسخه 19 و آمار توصيفي و تحليلي و محاسبه ميانگين، انحراف معيار، آزمون همبستگي پيرسون و آزمون تي مستقل انجام شد. يافته‌ها: نتايج نشان داد كه ميانگين نمره هوش اخلاقي در پرستاران شاغل در مراقبت ويژه 7.40±80.20 و خيلي خوب بود. بيشترين نمره مربوط به بعد درستكاري و كمترين نمره مربوط به بعد دلسوزي بود. نتايج آزمون همبستگي پيرسون نشان داد. بين نمره كلي هوش اخلاقي و متغيرهاي تأهل (0.03=P)، سن (0.02=P)، سابقه كار (0.02=P) و سابقه كار در بخش مراقبت ويژه (0.02=P) ارتباط مثبت و معني‌دار وجود داشت. همچنين بين ابعاد درستكاري، مسئوليت‌پذيري و دلسوزي با متغيرهاي سن، تأهل، سابقه كار و سابقه كار در بخش مراقبت ويژه نيز ارتباط مثبت و معني‌داري ديده شد. همچنين بين ميزان ساعات اضافه‌كاري و ابعاد پرسشنامه هوش اخلاقي ارتباط معكوس وجود داشت. بين نمره كلي هوش اخلاقي و جنسيت، و نيز شركت در سمينار اخلاق ارتباط معني‌دار وجود نداشت. افراد متأهل به‌طور متوسط مسئوليت‌پذيري و بخشش و هوش اخلاقي بالاتري نسبت به افراد مجرد داشتند. بحث و نتيجه‌گيري: با توجه به شرايط خاص بخش‌هاي مراقبت ويژه و لزوم حضور پرستاران توانمند در اين واحدها شايسته است كه پرستاران متأهل با سن، سابقه كار بالاتر و تجربه كار بيشتر در اين بخش‌ها فعاليت نمايند. همچنين بر عهده مديران و برنامه‌ريزان واحدهاي درماني است كه با كاهش ساعات كاري پرستاران شاغل در اين بخش‌ها و انجام نيازسنجي صحيح قبل از برگزاري برنامه‌هاي آموزشي ضمن خدمت به ارتقاء هوش اخلاقي در اين پرستاران كمك شود.