بررسي رابطه مقابله مذهبي با تاب‌آوري پرستاران بخش اورژانس

مقدمه: اهميت راهكارهاي مقابله اي و نقش مذهب به عنوان شاخص‌هايي در مواجهه با مشكلات و ناملايمات در مطالعات متعدد مورد تاكيد قرار گرفته‌است. پژوهش حاضر با هدف تعيين ارتباط مقابله مذهبي با تاب‌آوري پرستاران بخش اورژانس انجام شد. روش‌كار:  اين مطالعه توصيفي -تحليلي از نوع همبستگي است. همه پرستاران شاغل در بخش‌هاي اورژانس مراكز آموزشي درماني دانشگاه علوم پزشكي مازندران بصورت سرشماري وارد مطالعه شدند. دراين پژوهش از سه پرسشنامه شامل چك ليست مشخصات فردي و شغلي، پرسشنامه تاب‌آوري (كونر و ديويدسون) و پرسشنامه راهبردهاي مقابله‌اي مذهبي افلاك سير و كولمن استفاده شد. كليه تجزيه و تحليل اطلاعات با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 25 انجام شد. سطح معناداري 0٫05 p در نظر گرفته شده‌است. يافته‌ها: پرستاران شركت كننده در مطالعه دامنه سني بين 21 تا 59 سال با ميانگين و انحراف معيار 7٫9 ± 34٫4 داشتند. ميزان علاقمندي به شغل (0٫021=p) و سابقه كار (0٫007=p) در بين سطوح مختلف مقابله مذهبي داراي اختلاف آماري‌معني دار بودند. ميزان علاقمندي به شغل (0٫000=p) و وضعيت بومي‌بودن (0٫001=p) در بين سطوح مختلف تاب‌آوري داراي اختلاف آماري معني‌دار مي‌باشند. تاب‌آوري و بيشتر مولفه‌هاي آن با مقابله‌ي مذهبي و مولفه‌هاي آن داراي همبستگي معني‌دار هستند (0٫05 p). نتيجه گيري: معنويت و استفاده از روش‌هاي مقابله مذهبي مي‌تواند باعث افزايش پتانسيل انطباق‌پذيري و احساس پشتيباني از طرف قدرتي بالاتر و در نهايت افزايش تاب‌آوري پرستاران گردد.