توسعه روشي براي شناسايي شرايط اضطراري در صنايع فرايندي

مقدمه: شرايط اضطراري بخشي از فضاي كسب‌وكار است كه در عمل، حذف تمامي آن‌ ناممكن مي باشد. براي مديريت كارا و اثربخش شرايط اضطراري، يكي از اركان اساسي و بحراني، پيش‌بيني و شناسايي انواع شرايط اضطراري محتمل مي‌باشد. در همين راستا، در اين مطالعه چارچوبي براي پيش‌بيني و شناسايي شرايط اضطراري طراحي و در يك مطالعه موردي در دو صنعت فرايندي آزمون شد. روش كار: در اين مطالعه ابتـدا روش‌هاي اجرايي شركت‌ها و سازمان‌هاي فعال داخلي و خارجي در حوزه صنايع فرايندي جمع‌آوري شد. سپس روش‌هاي شناسايي آمادگي در برابر شرايط اضطراري و معيارهاي ارزشيابي آن‌ها، با استفاده از بررسي متون استخراج‌شده و با رويكرد فازي دومرحله‌اي اولويت‌بندي شدند. براي محاسبه وزن متخصصين، از سيستم استنتاج فازي استفاده شد. براي اولويت‌بندي روش‌ها، ورودي‌هاي مربوط به سيستم فازي دوم محاسبه و با ورود متغيرهاي مذكور به سيستم فازي، نمره نهايي روش‌ها محاسبه شد. پس از طراحي چارچوب، روش به‌دست‌آمده در دو صنعت فرايندي تست و تصديق گرديد. يافته ها: يافته‌ها نشان داد كه بالاترين و پايين ترين روايي و ضريب تأثير متخصصين به ترتيب برابر با 0.964، 1.095، 0.880 و 1.000 بود. يافته‌هاي رتبه‌بندي نهايي روش‌ها نشان داد «ليست حوادث و شبه حوادث فاجعه‌بار عمر سازمان»، «MIMAH» و «ارزيابي و مديريت ريسك» با نمره نهايي به ترتيب برابر با 0.754، 0.750 و 0.725 داراي بيشترين نمره از ميان روش‌هاي شناسايي‌شده بودند. نتيجه گيري: استفاده از اين رويكرد با شناسايي دقيق‌تر شرايط اضطراري محتمل و حذف موارد غير اولويت‌دار به افزايش اثربخشي و كارايي ايمني در حوزه مديريت شرايط اضطراري مي‌افزايد. نتيجه اين كار، جلوگيري از تحميل خسارات ناشي از وقوع شرايط و همچنين جلوگيري از انجام سرمايه‌گذاري‌هاي غلط با حذف شرايط اضطراري با اولويت‌هاي پايين است.